Shkonte në krye të grupit të rreptë të arnautëve,
Shkonte Ali Pashai me ballin nëpër re,
Gjithë populli përqark nderonte i tmerruar,
Përgjunjur dhe kryet përkulur gjer në dhe.
Befas u ndje nga turma: “Më prit, Ali Pasha!”
Një dervish mjekërbardhë, sy të pafrikë te balli
Përpara i dolli të ashprit Ali Pashë Arnautit
Dhe kalin pullali ia mbërtheu për kapistalli.
“S’ta kam frikën as ty, as të ndyrës thikës tënde
O shenjti i shejtanit, tiran, mizor e qen,
Mos këtyre të tremburve e trimave tuaj të çartur
Vdes sot, por kush je ti, jam unë që do ta them!
Pallatin e ke ngritur mbi eshtra e xhenaze
Me atë dorë gjakatare, kushedi se sa ke vrarë!
Ke vënë thikën një populli, por s’di, ore lugat,
Pranë të është hapur e po të pret një varr!
E jotja shpatë njerëzve u shkon si kosë mbi bar…
Por shpirti do të dalë ndër çengela zinxhirësh,
Me dorë të vet Allahu do të varë, o kusar,
Në pemën e segjinit plot me shpirtra qafirësh!
…
As paratë, as dredhitë, intrigat as kalatë,
Asgjë, o shpirtkatran nuk do të bëjë derman,
Për jetë fantazma jote do të tmerrojë dynjanë,
Jot ëmë përse të lindi shtatë herë është bërë pishman!
Jezit e faqezi, nxirre thikën nga mylli!
Ma ngul në gjoks, hiç frikë s’të kam me sua e xhins!
Kur shpirti të më dalë , njatje, te grahmë e fundit,
Pështymë në surrat do të hedh, o përbindësh!
“A ke më për të sharë, dervish?” – pyeti Pashai
“S’kam më! Ja gjoksi im! Ngule thikën, shëmtirë!”
Aliu ra thellë në të thella… buzëqeshi… edhe dervishit
I dhuroi qyrkun e vet stolisur në xhevahirë
Dhe i tha lamtumirë.
Përkthyer në shqip nga Riza Lahi
