Pas udhës së gjatë,
me akuj, që nuk shkrihen…
A foli çiltërsia,
pse atje zemrat ngrihen?!
Me hijen e mëkatit,
veshur si veladon…
A foli çiltërsia,
për nderin që s’jeton?!
Në gjumin e thellë,
me njerëz të pagjumë…
A foli çiltërsia,
pse drejtësi kurrë s’vunë?!
Kur injoranca merr vlerë,
në udhëkryq të pafund…
A foli çiltërsia,
për meritokracinë që humb?!
Nën rrënoja të fatit,
atje ku gënjeshtra rri përherë…
A foli çiltërsia,
për jetën hipokrite të mjerë?!
Për sinqeritetin që vdes,
gjithmonë nga dita në ditë…
Kur s’flet më çiltërsia,
mos prit të shohësh dritë!
