Sytë e mi pa ty, dy sythë të paçelur
Në degët e bujisura të pranverës.
Mungesë krejt e papërfillshme
në tablonë e gjalluar të botës…
Pranvera merret me veten,
zgjimin e tërë luleve të prillit,
joshjen e zogjve shtegtarë,
dhe pse ende bën shumë ftohtë…
Ajo s’e di sa e mangët është pa ty!
