Martin Henze, Këshilltar i CDU/CSU në Gjermani
Kombi shqiptar dëshiron të bëhet anëtar i BE -së dhe e sheh veten si pjesë e botës perëndimore
Eksperti gjerman tregon dështimet e kryeministrit të Shqipërisë dhe projektin “Mini Shengen”
(Vijon nga numri kaluar)
Ministri i Brendshëm serb Aleksandar Vulin, i njohur për deklaratat e tij populiste, foli qartë në vitin 2021. Në një ceremoni që shënoi përvjetorin e 13 -të të themelimit të Lëvizjes së tij Socialiste, një partner i vogël i aleancës i Partisë Progresive Serbe (SNS) në pushtet të Aleksandar Vuçiç, Vulin u lut për “ndërtimi i një bote serbe”. Detyra e këtij brezi politikanë është që të “zbatojë bashkimin e serbëve kudo që ata jetojnë”, tha Vulin.
Kjo deklaratë solli kujtime të idesë së Serbisë së Madhe për regjimin e Sllobodan Millosheviçit, të cilin Vuçiç e përshkroi si një udhëheqës të madh. Në të njëjtën kohë, Vulin i bëri thirrje Vuçiç që “të marrë përgjegjësinë për këtë dhe të kandidojë përsëri për president”. Zgjedhjet e ardhshme presidenciale do të mbahen në pranverën e vitit 2022. Ministrja e Jashtme e Bosnjës Bisera Turkoviç shprehu pritshmëritë e saj që Vuçiç të distancohej zyrtarisht nga deklaratat e Vulin. Megjithatë, kjo nuk ndodhi. Një lavdërim i Millosheviçit dhe fokusimi në një Jugosllavi, që është thelbi i qëndrimit bazë politik të Vuçiç, një potencial nacionalist i serbëve në rajon dhe përtej kufijve të Kosovës, i cili nuk duhet nënvlerësuar edhe pas gati dy dekadash paqeje në Ballkan. Perëndimi në veçanti BE-ja më duket shumë naive në këtë kontekst.
Meqenëse klasa politike në BE duhet të informohet në mënyrë objektive, kjo është mënyra e vetme për të marrë vendime reale, politike
Çfarë kuptoni me këtë?
Politika e BE-së gjithnjë e më shumë jeton me dëshirat dhe jo me realitetet, ky është një problem gjithnjë e më i vërtetë. Nga njëra anë, ne mund ta shohim këtë në të ashtuquajturat raporte progresi të përfaqësuesve të BE-së. Në thelb, këto janë raporte mbi zhvillimet në Shqipëri, për shembull. Por në vend që ky raport të klasifikohet si një “raport vendi”, ai quhet një raport progresi, kështu që në vetvete, regresionet dhe zhvillimet e padëshiruara injorohen plotësisht. Kjo nuk është një çështje semantike, ne e shohim këtë shumë mirë në Serbi, por edhe veçanërisht në Shqipëri.
Kjo lloj politike errëson pamjen e realiteteve. Presidenti i Serbisë Vuçiç tha pas takimit me BE -në në Bruksel se kryeministri Kurti e pyeti se kur do ta njihte përfundimisht pavarësinë e Kosovës. “Përgjigja ime ishte: kurrë!”, tha Vuçiç. Vuçiç është shumë i qartë për këtë çështje, kjo qartësi në komunikimin politik duhet marrë shumë seriozisht, serbët kurrë nuk do të heqin dorë nga pretendimet e tyre territoriale në Ballkan për arsye historike, ata nuk janë të gatshëm për kompromis. Ne mund ta krahasojmë këtë mirë me Putinin dhe Ukrainën ose Krimenë. Këto pretendime për pushtet nuk do të heqin dorë dhe do të zbatohen në kohën e duhur.
Ne evropianët duhet të nxjerrim në pah interesat tona dhe vijat e kuqe në mënyrë shumë më të qartë dhe eksplicite, dhe gjithashtu të tërheqim pasojat nëse kalohen vijat e kuqe. Vetëm komunikimi i qartë që nuk bazohet në dëshira por në realitete do të kuptohet nga Rama në Beograd dhe Tiranë dhe më pas mund të çojë në kompromise ose në një qasje reciproke.
OJQ -të evropiane dhe gjermane gjithashtu paraqesin një problem në disa raste. Ne kemi disa përfaqësues atje të cilët gjithnjë e më shumë publikojnë opinione subjektive dhe ngatërrojnë raportimin objektiv në kryeqytetet e BE -së me të menduarit. Ky është sigurisht një problem real, këto fakte alternative. Meqenëse klasa politike në BE duhet të informohet në mënyrë objektive, kjo është mënyra e vetme për të marrë vendime reale, politike. Më lejoni t’ju jap një shembull.
Në një intervistë sot, një përfaqësues i OJQ -ve politike nga Gjermania, me qendër në Beograd, përdori vetëm subjektivitetin kur u pyet nga një gazetar nëse kishte korrupsion në zhvillimin e infrastrukturës dhe foli për projekte të mëdha bashkëpunimi në zhvillimin e hekurudhave midis kinezëve, BE -së dhe Rusisë, nga Beogradi. Kjo intervistë tregon mungesën e paraqitjes objektive të fakteve dhe distancën ndaj klasës sunduese. Kur organizatat politike informohen në këtë nivel nga OJQ -të e tyre, nuk mund të pritet asnjë angazhim për të zgjidhur problemet thelbësore. Ngjashëm me organizatat e tjera, udhëheqja e OJQ -ve duhet të rrotullohet vazhdimisht, të paktën çdo dy vjet, në mënyrë që asnjë strukturë e zakonshme të mos zhvillohet në këto rajone tepër represive dhe të korruptuara të Ballkanit. Infeksioni me këto struktura problematike mund të parandalohet vetëm nga një strukturë e papërshtatshme e pajtueshmërisë.
Sigurisht, është një problem i madh për kombin shqiptar, ai dëshiron të bëhet anëtar i BE -së dhe jo i Bashkimit Ekonomik Euroaziatik
Referenca juaj për Rusinë, si kuptohet kjo?
Mbështetja kryesore e Rusisë në Ballkan është Serbia. Putin i dha homologut të tij Vuçiç Urdhrin e Meritës “Alexander Nevsky”, i cili është urdhri më i lartë në Rusi. Pse dhe për çfarë? Vuçiç ia ktheu favorin me pritjen madhështore disa kohë më parë dhe duke brohoritur turmat. Rreth 80 ekipe të mediave ruse regjistruan sa shumë e duan serbët Vladimir Putin. Pasi Mali i Zi Ortodoks Sllav u bë anëtar i NATO -s gati dy vjet më parë, Putini tregon se Rusia ka një terren në Ballkan në fund të fundit – domethënë Serbinë. Përveç demonstrimit të dashurisë dhe miqësisë, 26 kontrata ekonomike me vlerë qindra miliona euro u nënshkruan midis Serbisë dhe Federatës Ruse: Kompanitë ruse do të modernizojnë hekurudhat serbe, Serbia do të bëhet një vend tranzit për gazsjellësin ruso-turk “Rrjedha turke”, armatimi i Serbisë me armë dhe pajisje ushtarake ruse do të vazhdojë, të dy vendet gjithashtu do të bashkëpunojnë në të ardhmen në fushën e teknologjisë së lartë, madje edhe në programet civile bërthamore dhe kërkimet në hapësirë. Rusia dhe Serbia po kryejnë stërvitje të përbashkëta ushtarake në kufirin kroat.
Kosova është neglizhuar plotësisht në negociatat aktuale. Negociata mund të ketë vetëm nëse Kosova njihet nga Beogradi. Prandaj Kosova nuk mund të negociojë dhe ka për qëllim të bëhet anëtare e BE -së dhe jo anëtare e një aleance ekonomike të dominuar nga Serbia nën kuratorin e Rusisë. Rama e di këtë. Prandaj, ka pasur një përpjekje të qëllimshme për të izoluar Kosovën javët e fundit përmes zhvillimit të negociatave.
Një qasje që sigurisht nuk do të puqet me miratimin e popullsisë shqiptare dhe kosovare dhe bashkësisë ndërkombëtare.
Sigurisht, është një problem i madh për kombin shqiptar, ai dëshiron të bëhet anëtar i BE -së dhe jo i Bashkimit Ekonomik Euroaziatik.
Pra mini-Shengen/hapësira ekonomike rajonale = Bashkimi Ekonomik Euroaziatik?
Në të vërtetë, ne nuk duhet ta shikojmë kontekstin në një mënyrë lineare, por proceset individuale.
Bashkimi Ekonomik Euroaziatik (EAEU) është një bashkim rreth Federatës Ruse për të formuar një treg të vetëm me një bashkim doganor. EAEU është pasardhësi de facto i Këshillit për Ndihmë Ekonomike të Ndërsjellë, ose CMEA. CMEA u themelua në 1949 si një homolog socialist i Planit Marshall/NATO dhe BE, i shpërndarë në 1989 për të mirën e Evropës Lindore.
Serbia nënshkroi një marrëveshje të zonës së tregtisë së lirë me EAEU më 25 tetor 2019. BE, dhe Sllovakia në atë kohë, i kërkuan Serbisë të mos krijojë një zonë të tregtisë së lirë me Bashkimin Ekonomik Euroaziatik për të shmangur një përplasje të mundshme me Bashkimin Evropian. “Nëse jeni serioz në lidhje me orientimin tuaj evropian, ju duhet të merrni vendime politike që ju afrojnë së bashku. Ky nuk është një prej tyre”, tha Ministri i Jashtëm Sllovak Miroslav Lajçák pas takimit të ministrave të jashtëm të BE dhe Ballkanit Perëndimor në Helsinki. “Ju nuk mund të shkoni në disa drejtime në të njëjtën kohë”, shtoi ai.
Komisioni Evropian ka paralajmëruar gjithashtu Serbinë kundër shtyrjes së marrëveshjeve tregtare me bllokun ekonomik të udhëhequr nga Rusia. Serbia nuk ishte aspak e interesuar për këtë, dhe tani fokusi është në Shqipërinë dhe Maqedoninë, pra në Jugosllavinë, e cila do të jetë pjesë përbërëse e EAEU.
Lidhen kontrata që quhen PPP. Në realitet, këto janë kontrata familjare mes qeverisë Rama dhe miqve nga bota e biznesit. Populli i Shqipërisë shfrytëzohet në këtë mënyrë.
Si e shpjegoni qëndrimin e kryeministrit shqiptar Edi Rama ndaj kësaj marrëveshjeje?
Sundimi i ligjit dhe demokracia në vetvete nuk ekzistojnë në Shqipëri për momentin, ekonomia është shumë e keqe, investimet e huaja janë pothuajse zero, ka vetëm narko-investime nga jashtë, papunësi e madhe, trafikim njerëzor, eksod masiv i të rinjve, varfëri e skajshme, plakje e popullsisë në fshat, infrastrukturë e rrënuar, korrupsion masiv i administratës së qeverisë Rama, manipulim i zgjedhjeve parlamentare të vitit 2017 së bashku me mafien siç raportohet nga shtypi ndërkombëtar, mbajtja e zgjedhjeve ilegale lokale në 30 qershor 2019, rritja e trafikut të heroinës, shkelja e vazhdueshme e kushtetutës nga qeveria Rama, persekutimi i opozitës dhe gazetarëve kritikë, shpronësimi i qytetarëve pa qenë në gjendje të mbrohen nga shpronësimi para një gjykate kushtetuese, karakterizojnë situatën në Shqipëri. Shqipëria është në prag të falimentimit kombëtar. Në ndërtimin e rrugëve dhe kujdesin shëndetësor, lidhen kontrata që quhen PPP. Në realitet, këto janë kontrata familjare mes qeverisë Rama dhe miqve nga bota e biznesit. Populli i Shqipërisë shfrytëzohet në këtë mënyrë.
Qeveria Rama dëshiron të shkëpusë vëmendjen nga këto katastrofa, së pari Rama donte të krijonte një Shqipëri të Madhe në pranverën e vitit 2018, një ministri të jashtme të përbashkët me Kosovën, kur kjo nuk funksionoi, nga vjeshta 2018, së bashku me Beogradin, u bashkëpunua, shkurtimisht u ndërpre, pasi ky angazhim nuk u ndesh me miratimin e popullsisë shqiptare, nga zgjedhjet lokale në 2019 dhe zgjedhjet parlamentare në 2021.
Në këtë kontekst, unë vetëm do të doja t’ju kujtoja Operacionin Forca Aleate, një operacion ushtarak i NATO -s kundër ish -Republikës Federale të Jugosllavisë, të cilin e kreu në kuadër të luftës së Kosovës nga 24 marsi deri më 10 qershor 1999. Ai shpëtoi jetën e shumë e shumë shqiptarëve në Ballkan. Gjermania, në veçanti, parandaloi më keq përmes angazhimit të saj në Ballkan.
Vuçiç, me të cilin Rama ka një marrëveshje shoqërimi, eufemistikisht të quajtur “mini-Shengen”, ishte një anëtar aktiv i partisë radikale serbe gjatë kësaj periudhe të krimeve të luftës serbe nga 1993 në 2008, për të cilat ai ishte ministër serb i Informacionit nga 1998 deri në 2000, kështu që në mes të luftës së tmerrshme ballkanike, Serbia ishte në luftë, gjithashtu në Kosovë, ai kishte përgjegjësinë për propagandën.
Vuçiç vetë sigurisht që nuk e ka braktisur qëndrimin e tij bazë, restaurimin e Jugosllavisë, si Serbi e Madhe, prandaj pse duhet të devijojë nga qëllimi nacionalist.
Kosova është injoruar plotësisht në proces. Një katastrofë e thjeshtë për stabilitetin në Ballkan. Një qasje që nuk përputhet me miratimin e popujve shqiptarë dhe kosovarë dhe bashkësisë ndërkombëtare.
A mendoni se Serbia tani do të fitojë ndikim në Tiranë?
Jo. Shumica e popullsisë serbe ka shprehur indiferencë apo edhe refuzim ndaj BE -së në sondazhet e opinionit për vite me radhë. Ndërsa, për shembull, 84 përqind në Kosovë, 93 përqind në Shqipëri dhe mbi 89 përqind në Maqedoninë e Veriut shprehin një qëndrim pozitiv ndaj BE, shifra në Serbi është vetëm 29 përqind.
Këto janë normat më të ulëta të miratimit të matura ndonjëherë në një vend aderues. Këto rezultate janë gjithashtu të jashtëzakonshme sepse përvoja tregon se miratimi popullor i BE -së shpesh bie pas pranimit.
Ky është një ndryshim shumë i rëndësishëm midis dy kombeve; ata kanë objektiva krejtësisht të ndryshëm, shtet-komb.
Nuk ka bazë për bashkëpunim të ngushtë dypalësh midis Shqipërisë dhe Serbisë, për të mos përmendur çështjen e Kosovës.
Kombi shqiptar dëshiron të bëhet anëtar i BE -së dhe e sheh veten si pjesë e botës perëndimore, jo si një republikë autonome të Serbisë.
Qëllimi politik tani duhet të jetë anëtarësimi në BE dhe aderimi në zonën Shengen të BE -së.
Pse Kosova nuk është pjesë e këtij procesi?
Serbia nuk i njeh kufijtë e Kosovës. Ajo bëri një luftë mbi Kosovën dhe e humbi atë. Në nivelin politik, ende ka thirrje për një marrëveshje dypalëshe me shtetin fqinj të Kosovës, të cilin Serbia ende nuk e ka njohur. Në fakt, një marrëveshje e tillë duhej të ishte përfunduar, por deri më tani as marrëveshjet e lidhura tashmë me Kosovën në 2013 nuk janë zbatuar. Vetëm Serbia është përgjegjëse për këtë dhe në këtë sfond kryeministri shqiptar Rama po negocion tani. Serbia me sa duket dëshiron të fitojë luftën ballkanike.
Është e nevojshme të zgjidhen së bashku problemet parësore: pranimi në BE, pandemia, katastrofa ekonomike dhe përgatitja dhe sigurimi i zgjedhjeve demokratike pas zgjidhjes së problemeve. Nuk ka më kohë për eksperimente.
Por nga vjen refuzimi serb ndaj BE -së?
Kur u pyet për këtë, Presidenti serb Vuçiç thekson se shumica e shteteve të BE -së e njohën Kosovën, ish -provincën e Serbisë, si shtet të pavarur dhjetë vjet më parë.
Në të vërtetë, një vendim korrekt nga BE. Kjo njohje çoi në paqen në Ballkan. Edhe atëherë, qëllimi ishte që të gjitha vendet e Ballkanit të bëheshin anëtare të BE -së si shtete kombëtare të pavarura.
Serbia ende pretendon të sundojë mbi Ballkanin Perëndimor dhe e konsideron Kosovën si pjesë të Serbisë; Shqiptarët janë sigurisht të huaj për Serbinë atje. Tundimi për ta parë Ballkanin si një entitet i vetëm është i fortë. Por imazhi është një klishe. Është imorale dhe e padrejtë të grumbullohen të gjithë popujt ballkanikë së bashku. Grekët, Shqiptarët, Rumunët, Bullgarët – asnjë nga këta popuj të lashtë kulturorë nuk sulmoi fqinjët e tyre, ata vetëm u mbrojtën.
Një politikë agresive ndiqet vetëm nga Serbia, të cilën ne mund ta shihnim shumë mirë në vitet ’90, mbani mend udhëheqësin serb Radovan Karaxhiç. Vetëm ndërhyrja masive e NATO -s dhe Gjermanisë në veçanti ka çuar në rivendosjen e kufijve dhe paqen.
Ky është një ndryshim vendimtar midis Serbisë dhe Shqipërisë. Populli shqiptar dëshiron të bëhet anëtar i BE -së, populli serb jo.
Për këtë arsye, Bundestagu gjerman e bëri të qartë në shtator 2019 se kufijtë ekzistues në Ballkan, përfshirë kufijtë e Kosovës, duhet të respektohen dhe se çdo aspiratë për të kundërtën është e papajtueshme me pranimin në BE dhe duhet të çojë në përfundimin e pranimit negociatat.
Dhe çfarë duhet bërë?
Nëse kombi shqiptar dëshiron të bëhet anëtar i BE -së, dhe 93% e popullsisë dëshiron, mund të ketë vetëm një Shengen në BE.
Bashkëpunimi me Serbinë dhe Rusinë çon në shoqërimin me këto dy vende dhe jo me BE, që nuk çon në asnjë të ardhme, që çon në vdekjen e kombit krenar shqiptar.
Serbia duhet t’i përmbahet marrëveshjes për Kosovën si shtet kombëtar, Kosova do të bëhet anëtare e BE -së dhe po ashtu Serbia nëse dëshiron. Kjo do të thotë se atëherë do të zbatohet kuadri ligjor i BE -së, duke përfshirë një monedhë të përbashkët dhe rregulloren Shengen, e cila është një proces paqeruajtës në Ballkan.
Shqipëria tani duhet të punojë shumë për të përmbushur kriteret për pranimin në BE. Rama nuk i njeh këto 15 kritere, siç e ka deklaruar publikisht disa herë.
Qeveria Rama ka dështuar plotësisht në këtë çështje, gjithashtu nuk është e aftë ta organizojë këtë në aspektin e fakteve dhe personelit. Gjithashtu duket se nuk ka interes real nga ana e qeverisë Rama për anëtarësimin, me një përjashtim, ka interes për financimin e BE -së. Kombi shqiptar tani duhet të vendosë nëse dëshiron të bëhet anëtar i Serbisë së Madhe nën ndikimin rus dhe të heqë dorë nga kultura e tij mijëvjeçare dhe të vazhdojë të vegjetojë dhe të humbasë përgjithmonë rininë dhe fëmijët e tij, apo nëse Shqipëria dëshiron të ruajë identitetin, kulturën dhe vlerat si dhe pavarësinë e saj ekonomike dhe të gjejë të ardhmen e saj në BE.
Nëse është kështu, Shqipëria duhet të formojë shumë shpejt një Koalicion të ri të Madh të Unitetit Kombëtar, për kohën, në interes të së ardhmes së Shqipërisë. Tani është koha të heqim dorë nga të qenit i drejtë dhe të përqëndrohemi në mundësitë e përbashkëta, në të ardhmen e Shqipërisë. Është e nevojshme të zgjidhen së bashku problemet parësore: pranimi në BE, pandemia, katastrofa ekonomike dhe përgatitja dhe sigurimi i zgjedhjeve demokratike pas zgjidhjes së problemeve. Nuk ka më kohë për eksperimente.
