Libri “Dashuri në shtegtim” që kthen fokusin e njerëzve për të investuar në ndjenja
Nga E.B, Nju Jork
Shkrimtari dhe poeti Muzafer Ramiqi, ka lindur në vitin 1967, në fshatin Pozharan, Kosovë. Rrjedh nga një familje atdhedashëse, fisnike, bujare dhe sakrifikuese. Shkollimin fillor e bëra në fshat, ndërsa të mesmen në Komunën e Vitisë. Ka përfunduar studimet bachelor në drejtimin Menaxhimi i Burimeve Njerëzore në Kolegjin “Pjetër Budi”: si dhe studimet në master në drejtimin Menaxhment i Përgjithshëm në Kolegjin “Universum” në Prishtinë.
Me shkrime mirret që nga fëmijëria dhe deri tani ka botuar katër përmbledhje me poezi.Në kohën e rinisë ka botuar në shtypin periodik të kohës në revistat “Zëri”,” Bota e Re”, revista e Fakultetit te Mjekësisë “Refleksi”. Ka marrë pjesë në orë të panumërta poetike. Si student ka qenë udhëheqës i grupit letrar dhe recitator në fshat.Përveç se në gjuhën shqipe, Muzaferi ka shkruar ose përkthyer vepra edhe në gjuhën angleze, frënge, rumune dhe kineze. Është prezantuar me një cikël poezish në gjuhën shqipe dhe rumune në antologjinë “Apele iubirri” (Ujërat e dashurisë), në vitin 2012 në Bukuresht të Rumanisë. Po ashtu në revistën Pelegrin, ka botuar një cikël poezish si dhe së fundmi edhe në revistën “ Poetry Hall”, revistë bilingual Angleze dhe Kineze, volumi 3, 15 Prill 2020 i janë botuar dy poezi në gjuhën angleze dhe kineze.
Librat e botuara:
- “Anemia e kujtimeve”, poezi, 1997, Shtëpia botuese “Asdren”.
- “Mendoj për ty”, poezi, 2003, Shtëpia botuese “ Buzuku”, Prishtinë.
- “Portat e heshtjes”, poezi, 2011, Shtëpia botuese “ Prishtina Press”, Prishtinë.
- “Dashuri në shtegtim”, poezi, 2019, Shtëpia botuese “Meshari” Prishtinë.
Para afër dy vitesh revista “Pelegrin”, të cilën e nxjerr klubi letrar “Drita” ka botuar një cikël poezish. Po ashtu ka qenë redaktor ose recenzent i disa librave me poezi të autorëve të rinj.Muzaferi është gjithashtu edhe tekstshkrues i këngëve.
Cili është libri juaj më i ri dhe kur e keni botuar?
Libri im më i ri titullohet “Dashuri në shtegtim” dhe është botuar në verën e vitit 2019.
Për çfarë bën fjalë libri?
Si gjithë librat e mia edhe në librin e ri “Dashuri në shtegtim” dominon motivi i dashurisë, dashurisë si ndjenjë universale, e cila gjindet në çdo qenie, jo vetëm te njeriu. Flas për dashurinë ndaj njeriut, ndaj partnerit, prindërve, fëmijëve, vëllezërve, motrave, miqve, të panjohurve, ndaj tokës, qiellit, ajrit, gjithësisë…me një fjalë çdo gjëje.
Çfarë mesazhi keni dashur të përcillni përmes tij?
Mesazhi im është një vetëdijsim për të investuar më shumë në ndjenja, ngase njerëzimi kohëve e fundit e ka humbur fokusin. Njerëzit çdo ditë e më shumë po bëhen vetjak, injorues ndaj të tjerëve dhe rrethinës, fare nuk iu bëhet vonë për të tjerët dhe nuk lodhen aspak në kultivimin e marrëdhënieve me njëri-tjetrin.
Çfarë strukture ka libri?
Në libër kam përfshirë 102 poezi gjithësejt dhe është i ndarë në katër kapituj ose cikle: 1. Rrugët, 2. Ecje, 3. Qëllimi ,4. Dashuria.
Çfarë e ka frymëzuar këtë zhanër të librit?
Mua më frymëzojnë jetërat e njerëzve, historitë e tyre, fatet e njerëzve, fati i njerëzimit. Nga po shkon kjo botë, ka po shkojmë ne si shoqëri dhe mundohem që t’i thërras vetëdijes së njerëzve për t’u vetëdijësuar për fatin e botës.
Cilin libër do të veçonit nga veprimtaria juaj?
Të flasësh për librat, është si të flasësh për fëmijët e tu. Është vështirë të dallosh se cilin do e doje më shumë, përkundër dallimeve, që mund të kenë mes vete. Por, për nga realizimi teknik dhe artistik, do e veçoja librin “Portat e heshtjes”, që për mua është një realizim gati i përsosur dhe do dëshiroja të përkthehet dhe në gjuhët e huaja, sidomos në angleze për vlerat që ka, vlera që i rezistojnë kohës.
Cili libër/autor që keni lexuar ju ka tërhequr më shumë dhe pse?
Në kohën e rinisë kam lexuar shumë libra dhe besoj se ajo ka qenë koha e formësimit tim si krijues i ardhshëm. Nga poetët më eminent dhe që ka lënë mbresë të thellë në mua është poeti rus Sergej Esenin, arsyeja pse mund të them se ishte një qasje krejt ndryshe ndaj poezisë dhe shtjellimit të temave.
Çfarë pasione dhe qëllime të tjera keni në jetë?
Për mua pasion është poezia. Por kam mjaft tërheqje edhe ndaj arteve të tjera, nga filmat sidomos. Herë pas here edhe gatimi, sidomos në kohën e pandemisë kam zhvilluar mjaft shkathtësi për gatim. Por mbi të gjitha ajo që më fle në zemër është bamirësia, t’u ndihmoj njerëzve me dijen dhe kapacitetet që kam. Pa dashur njerëzimin, s’mund t’i ndihmosh, prandaj rrjedhimisht del se edhe dashuria ndaj njerëzve është një lloj pasioni.
Çfarë temash ju interesojnë të trajtoni në shkrimet tuaja?
Siç e kam përmendur edhe më lart, më interesojnë fatet e njerëzve, raportet ndërnjerëzore, ngjarjet. Mbi të gjitha dashuria si ndjenjë më fisnike dhe më e lartë. Synimi im është që të trajtoj tema sociale, diversitetin kulturor, dallimet në pikëpamjet e njerëzve, luftimi i paragjykimeve dhe emancipimi kulturor, një urë lidhëse mes të kaluarës dhe së ardhmes.
Çfarë mendoni për letërsinë që krijohet sot?
Sot, teknologjia i ka mundësuar secilit që dëshiron të shkruajë çfarë dëshiron. Shprehja e lirë është në nivelin më të lartë; kjo ka mundësuar që t’i shmangemi censurave të ndryshme, qoftë atyre me karakter politik, fetar etj. Por prapë mendoj se duhet një lloj auto-censure, ku secili që shkruan të reflektojë pse jo dhe të konsultohet me ndonjë krijues profesional para postimit. Në anën tjetër, çështja e botimeve ka dalë prej kontrolli ngase shtëpitë botuese janë shndërruar në biznese, ndaj për të botuar sa më shumë libra nuk vendosin asnjë kriter, shtëpitë botuese as nuk bëjnë më as redaktimin as lektorimin, krejt çfarë bëjnë është vetëm se marrin numrin ISBN dhe këtë e bëjnë në marrëveshje me shtypëshkronjat për të marrë ndonjë pjesë të fitimit.
Si ka ndryshuar stili i shkrimit tuaj gjatë viteve?
Unë kam filluar të shkruaj poezi që nga fëmijëria, diku përafërsisht nga mosha 12 vjeçare. Në atë kohë krijimet e mia të para ishin të thjeshta kushtuar nënës, mësuesit, zogjve, natyrës…me rritjen time edhe natyra e krijimeve vinte e pjekej. Në vitet 80, ka sunduar një stil i poezisë hermetike, dhe kam qenë mjaft i ndikuar nga gjendja e rëndë politike dhe nga mitologjia greke, të cilën si i ri e kam dashur shumë. Gjatë kohës studentore poezia ime ka marrë stilin e tanishëm dhe jam munduar ta trazoj këtë stil të poezive meditative refleksive, me pak fjalë me thënë shumë. Poezinë time e kisha krahasuar me parfumin: siç duhen shumë e shumë lule për të prodhuar disa pika parfum, ashtu është edhe poezia..
Çfarë e bën të suksesshme një shkrimtar?
Përkushtimi ndaj poezisë, dashuria ndaj lexuesve, krijimi i një rrethi krijuesish, të cilët të përkrahin dhe vullneti i fortë për të përballuar sfidat ,sepse të qenit shkrimtar do edhe sakrificë, për këtë duhet edhe përkrahja e familjarëve.
Ku mund të blihen librat e tu?
Nëse e keni fjalën për librat e mi, unë nuk kam shitur libra: ato i dhuroj; poezia ime nuk ka çmim, unë krijoj për lexuesit. Sidoqoftë, dëshira ime është që librat e mi të jenë të qasshëm edhe në versionet elekronike, që të mund t’u ofroj sa më afër lexuesve kudo qofshin ata.
Na flisni më shumë për qytetin nga vini, ku jetoni tani, jetën dhe disa nga veprimtaritë e tua.
Unë jam lindur e rritur në fshat, fshati im quhet Pozharan, fshati im gjeografikisht i takon regjionit të Anamoravës, nën administrimin e komunës së Vitisë dhe është ndër fshatrat më të mëdhenj në Kosovë dhe shquhet me nivelin e lartë të shkollimit të njerëzve. Tash jetoj në Prishtinë, qyteti që ka shpirt dhe zemër.
