Treni
Ai u vithis me gjithë ç’kishte,
në mes të fushës, në ca ferishte.
Pastaj rënkoi: “Të gjejmë fajtorët!”
Por s’u kujtua për konstruktorët,
(që flinin gjumë mbi dafina)
dhe as për Makinistë a Shina.
Kërkonte në pista të tjera:
“Më duket, e kish fajin… Era.”
Dallga
Një Dallgë ndiqte shoqen në detin e vjetër…
Dhe befas iu shkrep ta arrinte patjetër.
Filloi të përhidhej e shkumëzohej fort,
‘garoi’ gjithë ditën, por nuk e kapi dot.
Së fundi e ngrata, e lodhur, u shua
në Bregun që bënte gjumë të trazuar…
Majmun…
Një Majmun po rrekej të këndonte,
por vetëm klithma nxirrte nga gryka.
Pikë e vrer, u ul që të pushonte,
për t’ia filluar nga e para pyka.
I tha dikush q’e pa të dëshpëruar:
“Pse mërzitesh për kaq, o mavri?
Ja, hidhu nëpër degë pa pushuar
dhe punën e ke bërë bukuri…”
Zagari
Shkon korijes sy e veshë Gjahtari,
shkumëzon aty përqark Zagari.
Strukur Lepuri në shkurre e shpresë,
kot i lutet tjetrit të mos e shesë:
“Mirë yt zot, se do më çojë në zgarë,
ti përse vjen rrotull si i marrë?”
Reja
Reja që vallëzonte në qiell ishte
e vogël, e butë edhe e brishtë…
Papritur, era e shkundi atë;
dhe Reja u ngrys, u vrenjt, u bë gri,
e frikshme,
e dridhshme,
e madhe u bë,
në tokë, inatin e derdhi shi.
E ndërsa ajo bënte tiranin,
drurët edhe rrugët vetëm qanin.
Por pas një kohe (që askush s’e mat)
lule avujsh zu të ngjitej lart;
dhe Qiellin e madh e la pa gojë,
teksa në vallëzim sërish e ftoi…
Deti dhe varka
Një varkë e vogël,
shumë e vogël,
që Deti i madh e zhbëri sakaq,
u shkalafit si të ishte lodër
në udhëtimin e saj pa fat.
“Epo, duhet ta zgjedhësh mirë
me kë bën luftë apo lojë…”
Tha Deti tek përpinte dërrasat,
që s’kishin më as formë, as bojë.
