Je dëshirë që rri e fshehur;
më pëlqen, ashtu siç je.
Të kërkoj në ëndrra, nxehur
e të lë po prap…, atje!
Ti je arti më i bukur.
Je dëshirë që mbart kulturë.
Thellë në ndjenja rri e strukur
Trup i derdhur si pikturë…
Je një yll mbi botën time
që ndriçon vetëm nga larg.
Je ditar mbushur kujtime
Dhe plot ndjenja malli, varg!
Ti je bota e padukshme,
të dallojnë veç sytë e mi.
Eh ç’lëkurë e mrekullueshme…
që përcjell veç dashuri!
Rroj për ty…, për të tuat sy,
për çiltërsinë derdhur në ‘ta.
Eh, gjithë botën mbart aty,
përtej teje, më nuk ka!
Ti je fundi i mir’pritur;
ai fund që të jep shpresë.
I një ”premiere” të arritur
që në shekuj s’do të vdes!
Je dëshirë që rri e fshehur!
Sa të dua… ”fshehtësi”!
Nëpër deje, gjaku nxehur
ngjitet-zbret veç ku je ti!
____________________________
Dëshirë mistike II
Je një zjarr që djeg vazhdueshëm,
çdo qelizë, në çdo detaj,
Ekuacion i pakuptueshëm
e kush tjetër mund të t’ngjaj’.
Je dëshirë që rri mistike
brenda shpirtit tim merr frymë!
Bukuri mitologjike
në humnerën tënde shtymë.
Thonë që jetë nuk ka pa ëndrra.
Pa pasion s’ka dashuri.
Ti mëngjeseve del nga zemra
mbrëmjeve futesh përsëri!
Je një zjarr që sjell kujtime;
djeg, por zemra s’bëhet shkrumb,
gjer në fund të jetës sime,
do të djegësh, gjer në fund!
___________________________________
Dëshirë mistike III
Të t’harroj, jo nuk mundem…
A e di pse të mbaj larg?
Se në shpirtin tënd unë strukem
Që të mund të gjej një varg…
Të t’ kem pranë, s’e di a dua
se do m’i marrësh, dorë e penë.
Vargje shkruaj, janë të tuat
Shpirtit tënd e kanë folenë!
Të shoh mirë nga larg e lart
dhe pse kundër çdo logjike,
ti dëshirë që bëhesh art
Përgjithmonë dëshirë mistike!
