Në mëngjes bie zilja e derēs
me një tingull të çjerrē e të gjatē!
Eshtē shitēsi qē mē sjell qumēshtin
dhe më kërkon paratē.
Me sy gjysmēmbyllur kērkoj për qindarkat
dhe përshëndetjen që duhet t’i jap.
Mbrëmē më ka torturuar keq dhëmballa
dhe po më torturon prapë.
Me zor pres që shitësi, të jetë larguar ,
ta fus sërish çelsin në derë.
Se duroj dot shikimin e tij gjysmë të shuar
dhe rrobat që si ndërron asnjëherë.
Në kafenenë ku do nisem, pas pak për një kafe
do gjej po ata tipa tē vrazhdë dhe pompozē,
që diskutojnē për Big brotherin dhe zgjedhjet e ardhshme,
por kurrē pēr këtē kohē ngjyrë blozë…
Gjej njē tryezê dhe ulem pa fjalë
duke vërtitur filxhanin i heshtur nē duar.
Mbeturinat e natës vijnē akoma vērdallē
dhe njē ajēr i rēnduar.
Njē çast mē ngjan vetja një qēnie e humbur
e rēnē papritur nē lak…
Besoj se fajtor pêr këtë ështē patjetër ky ajër,
por dhe gjithë këta njerëz përqark.
Më pas do kthehem sërishmi nga erdha
por jo me portretin që kisha më parë!
Me njolla prej bloze dhe tym kafeneje
dhe njē rrudhë më tepër , qē ngjan si e care!
