Prof. Dr. Arben Malaj: Kontrolli nga udhëheqësit

34
Sigal

Ja konkluzioni për qëllimin e përdorimit të kopshtit EDEN: ” Kontrolli dhe dominimi: – Udhëheqësit mund të përdorin këtë simbolikë për të treguar kontrollin e tyre të plotë mbi vendin dhe popullsinë” Prandaj shqiptarët nuk duhet të heshtim për asnjë arsye kur konstatohet se qeverisja e dobët e vendit tonë rëndohet edhe më shumë nga drejtues të çdo partie politike, viktima të pushtetit absolut dhe të pa ngopur për pushtet të përjetshëm. Ja se si inteligjenca artificiale sqaron thelbin e riprodhimit të Kopshtit të Edenit. Riprodhimi i elementeve të Kopshtit të Edenit në ndërtesat kryeministrore, veçanërisht në vendet me varfëri të lartë shpirtërore dhe materiale, mund të ketë një gamë të gjerë qëllimesh, të cilat shpesh janë të ndërlidhura:

Legjitimimi i pushtetit:

Duke krijuar një mjedis që evokon parajsën tokësore, udhëheqësit mund të përpiqen të legjitimojnë pushtetin e tyre dhe të paraqiten si të bekuar ose të zgjedhur. Kjo mund të jetë një mënyrë për të fituar besimin dhe mbështetjen e popullsisë, veçanërisht në vendet ku besimet fetare dhe mitologjike luajnë një rol të rëndësishëm në jetën publike.

Krijimi i një ndjenje shkëputjeje nga realiteti:

Në disa raste, këto veprime mund të jenë një formë arratisjeje nga realiteti i vështirë. Duke krijuar një mjedis të bukur dhe luksoz, udhëheqësit mund të përpiqen të krijojnë një realitet alternativ, ku ata ndihen të sigurtë dhe të mbrojtur nga problemet e vendit të tyre.

Kontrolli dhe dominimi:

Kopshti i Edenit përfaqëson një vend të përsosur, të kontrolluar nga një entitet superior. Udhëheqësit mund të përdorin këtë simbolikë për të treguar kontrollin e tyre të plotë mbi vendin dhe popullsinë.

Ndikimi psikologjik:

Krijimi i ambienteve të tilla mund të ketë ndikim psikologjik tek popullata, duke krijuar një ndjenjë të shpresës, ose duke i bërë të ndihen të vegjël dhe të pafuqishëm në krahasim me madhështinë e ndërtesave qeveritare. Është e rëndësishme të theksohet se këto përpjekje shpesh mund të shihen si të shkëputura nga realiteti dhe të papërshtatshme, veçanërisht në vendet ku shumica e popullsisë jeton në varfëri.