Nëpër rrugët e Atdheut
Poezi Nga Ismail H Xhaferi
Nëpër rrugët e Atdheut
S’merret vesh nga hyn nga del
Mund të nisesh me makinë
Dhe të kthehesh me barelë.
Nëpër rrugët e Atdheut
Diku gropa, diku gurë
Mund të nisesh me makinë
Edhe të mos kthehesh kurrë!
Nëpër rrugët e Atdheut
Jo me mjet, por dhe me hapa
Mund të ecësh siç thotë kodi
Po ta fut tjetri nga mbrapa.
Nëpër rrugët e Atdheut
Lapidar çdo cep të tokës
S’janë dëshmorë të atdheut
Por të vrarë nga mendje kokës.
Nëpër rrugët e Atdheut
Rrugë pa rrugë e kthesa-kthesa
Shumë djem të rinj në moshë
Ecin me shpejt se urgjenca.
Nëpër rrugët e Atdheut
Ligjet duket që janë kot
Polici që bën kontroll
Mund të përfundojë nën rrotë.
Nëpër rrugët e atdheut
Shumë zhurmë e shumë bujë
Gjëmon motori makinës
Me pak naftë e me shumë ujë.
Nëpër rrugët e Atdheut
Plumb dyfeku mjaft shoferë
Në mos në një kthesë tek tjetra
Zbret makina në humnerë.
Nëpër rrugët e Atdheut
Të vete shpirti në dhëmbë
Në ca rrugë ku shkojnë makinat
Nuk kalon dot as në këmbë.
Nëpër rrugët e Atdheut
Brenda në makinë kallashi
Ca të dehur nga rakia
Ca të dehur nga hashashi
Nëpër rrugët e Atdheut
Çdo shofer e një kobure
Dhe libri i kodit rrugor
Është thjesht një paçavure.
Nëpër rrugët e Atdheut
Paguaj taksën dhe ik
Po gjëkund nuk sheh tabela
Nuk sheh as sinjalistikë.
Nëpër rrugët e Atdheut
Qofsh i vetëm a me shokë
Të nisesh për udhëtim
Duhet që të kesh dy kokë!
Nëpër rrugët e Atdheut
Një urim na del përditë
Të rrojnë tenderat që bëhen
Bashkë me ta dhe tenderxhinjtë!