Anketa: 285 mijë të rinj planifikojnë të ikin nga Shqipëria, 40% e totalit të të rinjve
Faktorët kryesorë motivues të emigracionit: pasigurinë ekonomike, mundësitë e dobëta të punësimit, mundësitë e dobëta të punësimit dhe perspektivat e karrierës
Sipas një ankete të fondacionit gjerman “Friedrich Ebert” për edukimin e të rinjve në Evropën Juglindore, që u publikua këto ditë, 285 mijë shqiptarë planifikojnë të ikin nga vendi në vitet në vijim, shumica e të cilëve janë të rinj. 26% pohuan se dëshirojnë të emigrojnë në Gjermani, 18% në Britani, 16% në Itali dhe pjesa tjetër në vende të tjera. Si numër, shqiptarët janë të dytët që duan të ikin, pas rumunëve (358 mijë), por në raport me totalin e të rinjve që duan të emigrojmë thyejmë rekord, me 40% të të rinjve që duan të largohen nga vendi (shih grafikun). Studimi për edukimin e të rinjve vë në dukje se vala e emigracionit te të rinjtë ka nisur rënien në shumë vende të Evropës Juglindore, por ai mbetet i lartë në Rajonin e Ballkanit dhe, sidomos, në Shqipëri. Faktorët ekonomikë dhe perceptimi negativ i situatës në vendin e lindjes janë faktorët më të fortë motivues për emigracionin e të rinjve. Por ndërkohë, emigrimi i trurit ndryshon ndjeshëm nga vendi në vend. Fenomeni është shumë agresiv në Shqipëri dhe Malin e Zi, ndërsa në Bullgari dhe Maqedoni, të rinjtë e shkolluar kanë më pak prirje të emigrojnë. Të rinjtë nga rajoni EJL shfaqin një nivel të lartë të gatishmërisë për t’u integruar në strukturën e shoqërive ku emigrojnë dhe kjo demonstrohet nga gatishmëria e tyre për të mësuar gjuhën e vendit pritës. Anketa nxjerr në pah se prirje për të emigruar kanë më së shumti të rinjtë që nuk janë të punësuar. Të rinjtë që nuk janë në punë planifikojnë të ikin në një periudhë të afërt prej gjashtë muajsh. Të rinjtë me prindër me nivel të ulët arsimor dhe ekonomik janë më shumë të prirë të largohen dhe gjithashtu të rinjtë që banojnë në zonat rurale kanë më shumë tendencë të largohen. Studimi u rekomandon vendeve që të përmirësojnë politikat e trajtimit të të rinjve, sidomos në drejtim të punësimit dhe edukimit, të cilat çojnë në frenimin e emigrimit. Zhvillimi i politikave të tilla duhet të përvetësojë një qasje integrale, të shumanshme, duke synuar pasigurinë ekonomike, mundësitë e dobëta të punësimit dhe perspektivat e karrierës, si faktorët kryesor motivues të emigracionit.
