Mëma….
Fjalë e bukur fjalë e shenjtë
thellë në zemër që tingëllon
s’ka në botë gjë më e shtrenjtë
s’ka si mëmën kur kujton
Mëmë mëmë frym e larë
rreze drite yll qiellor
plot mëshirë e mall të zjarrtë
Që nga gjinjtë e saj të dlirë
vilet jeta pa shterim
që nga zemra e saj ka mbirë
dashuri dhe mallëngjim
Si nër gaz dhe nër vuajtje
veç një mëmë të larton
sa ka frym’ e sa ka rrojtje
mendjes kurrë s’të harron
Qdo rreziku rri të ruan
bën detyrë si luftëtar
si dëshmori heq e vuan
për të zemrës saj thesar
Kush s’di vlerën e një nëne
është pa ndenj e shpirt mizor
bir skëterre e frymë nëne
është i vet tradhëtor !
Kthime…..
Kur të pashë me s’të lashë,
T’u afrova e s’ tu ndashë
Dhe me zë t’ ëmbël të thashë:
“Sa të dua o moj vashë!”
Edhe në gjunjë të rashë,
T’u luta gjersa u vrashë
Po nga zemëra psherëtita
U treta, u lebetita,
Se asnjë fjalë s’të qita,
Gjersa shpresën far’ e ngrita
Se m’ u mërzit sa të prita,
Aq sa u ngrys edhe dita.
Vetëm pastaj unë u zgjova
Dhe mendjen time ndërrova
Kur zemërën ta kuptova
Dhe ika e të harrova,
Nga tërë mundimet shpëtova
Si dhe shpirtin e qetova.
Pastaj ti mbrëmanet herët
Më vjen rrotull si një shqerrë
Si një fytyrë në verë
Dhe më lutesh aq herë
Po tashti shëko të tjerë
S’e s’të dua moj e mjerë.
Dua
Mbi bar dua të prehem,
të këndoj, të dëfrehem!
Të shoh rreth bagëtinë,
kur hanë edhe pinë.
Të shoh fushat e blera,
bimrat kur fryn era,
njerëzit kur punojnë
dhe çupat kur këndojnë!
Ah! Dua edhe lulet,
kur i shfaqin pekulet!
Dhe fluturat që venë,
mbi to dua të jenë,
bilbili t’ia thotë,
dielli t’ jet’ i ngrohtë,
pylli të gjelbërojë,
qyqja të mos pushojë!
Dua edhe Shqipërinë,
se atje kam shtëpinë,
ku rrija nëpër ferrat
edhe lozja me shqerrat:
për këto kam dëshirë
edh’ as dua më mirë,
veç atje dua të shkoj
sa të jem e sa të rroj!
Atje
Atje poshtë, nën atë breg,
nëpër lisat ku dielli s’djeg,
ku vesa bukur që shkëlqen,
atje të bares më pëlqen!
Atje ku bari gjelbëron
edhe lulja tek mbretëron,
ku bilbili më s’ka pushim,
për atje kam një mallëngjim!
Të pylli ku lozin zoçkat,
thëllëzat e përpoloçkat,
ato më kënda t’i shikoj,
atje, besa, dua të rroj!
Atje tek burimi po rrjedh
nënë hije, futur nënë bredh,
atje më pëlqen të shtrihem,
atje të fle dh’ atje të ngrihem!
Atje te mali, ku fryn era,
sa mban dita, sa mban vera,
atje më pëlqen të bares,
atje të rroj gjersa të vdes!
Atje n’ at’ vend të Shqipërisë,
n’ ato mal’ e ato vise,
e them me zemër, jo me fjalë,
atje dua shpirti t’ më dalë!
