Nëna ime rebele e vërtetë
Ah, ta shihnit në çast nënën time,
kur vinte futën e zbardhur,
kur nxehej me duar në ije,
kur heshtte në këmbë e shtangur
dhe, merrte pamje kanosje dhe pamje habie!
Me nënën e gjitha kjo ndodhte përherë,
kur merrte vesh ndonjë ngjarje.
Në çezmën e fshatit agjensinë e lajmeve plot me poterë:
Lajme me zënka, çnderime e ndarje
të jetës së mjerë.
Ah ta shihnit në çast nënën time,
rebele e vërtetë!
Kishe dëshirë ta ngrije hopa
ashtu me grushtet e veckël përpjetë:
drejtuar me aq kërcënim tek zoti dhe bota.
1994
Nëse netët janë të gjata
Nëse netët janë të gjata,
duke pritur vdekjen mërzitesh
dhe s’vdes;
Lutju zotit të vijë e shkurtër nata ,
të vdesësh shpejt në mëngjes.
Atëherë çel trëndafili
në gonxhet e kaltra :
pastaj zë këndon një këndes …
Njeriu i lodhur
Njeriun e lodhur lereni të flerë në të errët,
mos zgjohet kaq shpejt nga shpimi i thikës së ditës,
se mjaft e shpuan me thika të tjerët.
Është ende herët:
ndaj le ta joshë edhe pak ëndërrimi mahnitës ,
me kokën në krah si zogu nën shpatin e pjerrët.
Janar,1995
Flutura e natës
Jam flutur e natës rreth llampës,
rreth llampës , se drita më fton…
Sërishmi rrëmbehem prej natës,
kur digjem, kur vdekja fillon.
Përhumbur çuditem me veten:
Me natën jetoj dhe pastaj
Mërzitem dhe dritës i kthehem,
që shpirtin ta vdes afër saj.
Janar , 1996
Nostalgjia e plakës
Po ai sënduk i drunjtë me letër të ngjitur.
Po ajo vazo e vockël me lule zëmbaku.
Po ai mulli kafeje me mbulesë të grisur.
Po ato tespihe – kujtim i vjetër nga plaku.
Jeton me këto pak gjëra e shkreta:
E prek sëndukun e drunjtë e të lashtë,
i ledhaton tespihet cipë sedefta,
e fshin vazon e vockël brënda e jashtë.
Dhe nusja e djalit e sheh dhe prish cepin e buzës
me kokën e bukur mënjanë;
Vështrimin plaka e ndjen me duart kryq sipër bluzës
Dhe thotë me vete:” Po ç’kanë me mua, ç’kanë”?
1991