Kur dashuroheshim në kohën tonë,
kur tretesha dhe digjesha për ty,
nga njëri-tjetri letrat vinin vonë,
kalonte dhe një muaj apo dy.
Po ndofta dashuria mbahej gjallë,
se zjarrin mbanin letrat në udhëtim:
me biçikletë a mushkë apo me kale:
në vapë e shi, dëborë dhe thëllim.
Kur dashuroheshim në kohën tone,
me zor na vinin letrat fshat-qytet
Nuk kishim nëpër dhomë telefonë
Dhe, në ëndërr s’kishte faks dhe internet.
Megjithatë më mirë që nuk kishte
as telefon, as internet, as faks,
se fjalë e nisur shpejt dhe mund ta vriste
një dashuri të vjetër për një çast.