Intervista e këshilltarit për ekonominë i partisë së Merkelit, CDU, Martin Henze
A donin Vuçiç dhe Rama të ndanin Kosovën?
Henze: Problemi i Kosovës, diskutimet për ndarjen e Kosovës dhe mashtrimi i presidentit kosovar Thaçi, i cili është bërë për të të ardhur keq, janë shumë të lidhura me marrëveshjen midis Ramës dhe ish-ministrit të propagandës së Milosoviçit, Vuçiç. Soros dhe të tjerët. Madje edhe SHBA nuk luajnë një rol të rëndësishëm dhe në fakt janë përdorur nga Rama dhe Vuçiç.
Situata aktuale politike mund të kuptohet vetëm nëse përqendrohemi në këtë lidhje, mbi arsyet pse këta dy njerëz donin ta ndanin Kosovën në lidhje me traktatin që ata e quanin “Mini-Shengen” dhe të cilin ata e përmbyllën pa Kosovën. Marrëveshja e “Mini-Shengen” ishte për të formuar bazën, për të ngritur kornizën për ndarjen e Kosovës. Duhej të ishte lidhja strategjike midis Ramës dhe Vuçiçit.
Sidoqoftë, Amerika dhe Europa garantuan lirinë dhe qëndrueshmërinë e Shqipërisë duke e integruar plotësisht atë në bashkësinë perëndimore të vlerave përmes anëtarësimit në NATO dhe ofertës për t’u bashkuar me kombet evropiane, me kusht që të përmbusheshin kriteret e specifikuara. Pa lidhjet e rrepta me Perëndimin dhe mbështetjen e konsiderueshme financiare, organizative dhe njerëzore të Perëndimit, si dhe angazhimin e jashtëzakonshëm të kombit shqiptar, vendi nuk mund të ishte zhvilluar. Kjo ishte, rastësisht, një arritje e mrekullueshme nga ana e popullit shqiptar, por që u pagua gjithashtu me një vuajtje të madhe.
Ky angazhim i patundur drejt perëndimit i kombit shqiptar, por edhe i Kosovës, paraqet një problem për Rusinë dhe Serbinë. Ne do t’i kthehemi kësaj më vonë pasi janë çelësi i vërtetë i problemit aktual në Kosovë.
Në logjikën kushtetuese, lidhjet e politikës së jashtme të një shteti nuk janë përgjithësisht ndër themelet e një sistemi politik. Sidoqoftë, nëse ekzistenca e tij dhe e ardhmja kulturore, si dhe e ardhmja ekonomike janë të lidhura në mënyrë të pandashme me orientime të caktuara të politikës së jashtme, këto gjithashtu mund të kuptohen si karakteristika faktike, themelore të shtetit. Kjo është e vërtetë, të paktën në historinë e tyre deri më sot, për Shqipërinë dhe Kosovën.
Pa mbrojtjen e sistemit perëndimor të aleancave, mbi të gjitha SHBA dhe veçanërisht Gjermania, luftërat e Ballkanit në vitet 1990 nuk mund të ishin shuar. Do të kishte pasur gjenocid dhe dëbim të shqiptarëve në Kosovë. Një skenar i tmerrshëm.
Kancelari në atë kohë, Gerhard Schröder, luajti një rol të rëndësishëm. Gjermania është një mik shumë i madh i kësaj kulture antike, të kombit shqiptar.
Orientimi i Shqipërisë drejt Perëndimit shkon më tej sesa thjesht një mundësi të thjeshtë ushtarake dhe politikave të aleancave.
Përfshin një ndërlidhje kulturore dhe ekonomike me botën perëndimore, d.m.th. një largim nga sistemi rus dhe ish-Jugosllav dhe nga komunizmi, dhe është njëkohësisht një vendim themelor për demokracinë perëndimore dhe sundimin absolut të ligjit.
Fjalët e Konventës së BE për të Drejtat e Njeriut, të kushtetutës shqiptare, përshkruajnë objektivin: çdo shqiptar dhe çdo kosovar ka të drejtën e jetës, lirisë dhe ndjekjes së lumturisë, me fjalë të tjera për një të ardhme për veten dhe familjen e tij në Shtetin e tij kombëtar.
Ndryshe sesa për shembull Serbia, e cila vallëzon midis Rusisë dhe perëndimit, e kupton veten si autonome dhe mbyll aleancat që ndryshojnë, megjithatë arsyeja është rreptësisht e orientuar nga Rusia, dhe pozicioni aktual i Shqipërisë karakterizohet nga një angazhim i vendosur dhe gjithëpërfshirës ndaj botës perëndimore, të paktën deri në vitin 2013.
Kryeministri i Shqipërisë Rama pëlqen ta prezantojë veten si një përkrahës të zjarrtë të BE-së dhe vlerave të saj. Ai në mënyrë periodike i bën homazhe kancelares gjermane me deklarata të drejtpërdrejta dashurie, ai e thërret atë në emër, gjithmonë kërkon mundësinë për të bërë një foto të përbashkët me të, në të cilën vlerëson qëndrimin e saj humanisto-demokratik, si edhe shpërndan dhurata.
Rama gjithashtu pëlqen të paraqitet si një artist dhe dëshiron të parandalojë bashkëbiseduesit e tij të shikojnë realitetet e krijuara nga politika e tij: shkatërrimi e shtetit të së drejtës, të ndarjes së pushteteve, rritja e korrupsionit, trafiku i drogës, rënia ekonomike në Shqipëri.
Si rezultat, Rama ka bërë shumë premtime ndaj BE-së, gjithmonë ka qenë i interesuar në transferimin e parave të BE-së, por nuk ka dorëzuar asgjë që justifikon fillimin e bisedimeve. Është që nga viti 2014 që as kriteret e Kopenhagës, as 15 kriteret shtesë, të cilat ishin caktuar dhe komunikuar nga Bundestag-u gjerman, Parlamenti i BE-së dhe Këshilli i BE-së, nuk janë përmbushur. BE i dha Shqipërisë një zgjatje afati deri në maj të vitit 2020 dhe çfarë po bën Rama? Ai nuk po punon për të përmbushur kushtet.
Jo, ai tani po tregon fytyrën e tij të vërtetë që po negocion me Serbinë dhe më pas me Vuçiç, që është absurde dhe një problem i vërtetë për të ardhmen e Shqipërisë. Serbia është anëtare e EAEU, “alternativë” e BE të ndërtuar nga Rusia vitet e fundit. Paraardhësi i EAEU ishte Këshilli për Ndihmë Ekonomike të Ndërsjellë, CMEA ose Comecon për shkurt. CMEA u themelua në vitin 1949 si homologia komuniste e BE-së dhe u shpërbë në vitin 1989.
Rusia ka fuqi të kufizuar ekonomike dhe për këtë arsye ka nevojë për partnerë. Fuqia ekonomike vjen nga gazi dhe nafta, produkte për të cilat do të ketë më pak kërkesë në 10 vitet e ardhshme. Një problem i vërtetë për Rusinë, krahas zhvillimeve demografike dhe ndryshimit të klimës.
EAEU është një bashkim rreth Federatës Ruse në një treg të vetëm me bashkimin doganor dhe Shengenin. Serbia nënshkroi një marrëveshje me EAEU më 25 tetor 2019 për një zonë të tregtisë së lirë dhe 4 javë më vonë Rama përfundon një marrëveshje bashkëpunimi me Vuçiç, duke anashkaluar Kosovën dhe BE-në. Kjo nuk ndodh rastësisht.
BE, dhe në atë kohë Sllovakia, i kërkoi Serbisë që të mos krijojë një zonë të tregtisë së lirë me Bashkimin Ekonomik Euroaziatik në mënyrë që të shmanget një përplasje e mundshme me Bashkimin Evropian. “Nëse jeni serioz në lidhje me orientimin tuaj evropian, merrni vendime politike që ju afrojnë. Ky nuk është një prej tyre”, tha Ministri i Jashtëm Sllovak Miroslav Lajčák pas takimit të ministrave të jashtëm të BE dhe Ballkanit Perëndimor në Helsinki.” Ju nuk mund të shkoni në disa drejtime të ndryshme njëkohësisht ” shtoi ai.
Komisioni Evropian gjithashtu ka paralajmëruar Serbinë të mos shtyjë marrëveshjet tregtare me bllokun ekonomik të udhëhequr nga Rusia. Serbia nuk ishte aspak e interesuar për këtë dhe tani përqendrimi është te Shqipëria.
As nuk mund të përjashtohet që Serbia ose Rusia mund të kenë informacione të veçanta për Ramën që do ta bënin atë të zhfrytëzueshëm nga shantazhet.
Bisedimet, të cilat u zhvilluan nën termin “Mini-Shengen”, sigurisht që do të synonin një marrëveshje të tregtisë së lirë me EAEU, e cila më pas do të ishte një JO absolute për anëtarësimin në BE për Shqipërinë dhe një largim radikal i Shqipërinë nga Perëndimi, dhe tërheqja nga NATO do të ishte pasoja.
Gjithashtu zonja Daniela Arsowska, Dhoma e Tregëtisë e Maqedonisë së Veriut, kishte analizuar saktë këtë marrëveshje të Ramës dhe Vuçiç në Nëntor 2019: Sipas mendimit të saj vendit i duhen mbi të gjitha reformat strukturore për pranimin në BE dhe jo një “mini-Shengen”. Kjo e fundit madje mund të çojë në izolim të politikës së jashtme. “Në një kohë kur ne jemi në prag të anëtarësimit në NATO me rezerva dhe kemi perspektivën e hapjes së negociatave me BE, është një ide me të vërtetë e çuditshme të futemi në një” strukturë të paligjshme “ekonomike, një “mini-Shengen” i tillë me Serbinë, e cila ka pozicione shumë të ndryshme në politikën e jashtme sesa Maqedonia. Kjo është veçanërisht e vërtetë për sa i përket anëtarësimit në aleancën mbrojtëse Euro-Atlantike,” u ankua Arsowska. Kështu, ajo iu referua marrëdhënieve të ngushta të Serbisë me Moskën dhe vendimin e Beogradit për mos anëtarësim në NATO. Aleanca e kishte bombarduar rëndë vendin në vitin 1999 për të ndaluar genocidin serb kundër shqiptarëve etnikë në Kosovë.
Në këtë kontekst, më 21 dhjetor 2019, pas bisedimeve të mëtejshme me Vuçiç, Rama njoftoi në një konferencë për shtyp se Komisioni Evropian ishte i gatshëm të ndajë 1.2 miliardë euro për vendet e rajonit në vitin 2020 për të zbatuar marrëveshjet e arritura nën të ashtuquajturin “mini-Shengen”. Ky mesazh, një lajm i rremë nga Rama, është gjithashtu i qartë nga fakti se nuk kishte asnjë angazhim.
Prandaj Rama po negocion pa asnjë legjitimitet. Kosova njihet si një realitet rajonal dhe global, Vuçiç dhe Rama duhet të mësohen me këtë.
Një pasqyrë banale është se duket e lehtë për politikanët e dobët si Rama, Vuçiç, të luajnë politikë në Ballkan me BE. Me t’u përkulur me retorikë në drejtimin e BE-së, dhe me të luajtur rolin autoritarist të Erdoganit, Putinit ose Kinës, e cila i shijon mirë votuesit të zakonshëm dhe supozohet të trembë BE-në. Në këtë fushë të arbitraritetit politik, politika degjeneron në një spektakël pa ndonjë drejtim apo përmbajtje të njohur. Por në të gjitha këto deklarata, mund të shihet simptoma e kësaj, se Rama, Vuçiç duan të mbrojnë njerëzit e tyre dhe interesat e tyre personale të familjeve të tyre, dhe kombet duket se nuk kanë rëndësi për ta.
Është e thjeshtë, qeveria Rama dëshiron të përfitojë nga katastrofat kombëtare, dështimi i tyre i plotë. Së pari Rama krijoi një Shqipëri të Madhe, në 2017/2018, një ministri të jashtme të përbashkët me Kosovën dhe një bashkim doganor, në vitin 2019 një Serbi e Madhe me Vuçiç do të festohej dhe Shqipëria i dha një pjesë të sovranitetit negociator Serbisë.
Në këtë kontekst, thjesht do t’ju kujtoja për Operacionin Forca Aleate, një operacion ushtarak të NATO-s kundër ish-Republikës Federale të Jugosllavisë, të cilën e kreu si pjesë e luftës në Kosovë nga 24 marsi deri më 10 qershor 1999, kur Vuçiç ishte Ministri i Propagandës në Beograd. Operacion që shpëtoi jetën e shumë e shumë shqiptarëve në Ballkan. Në veçanti, Gjermania parandaloi të ndodhin gjëra më të këqija me angazhimin e saj në Ballkan.
Vuçiç, me të cilin Rama tani ka negociuar një marrëveshje bashkëpunimi, të quajtur me bujë si “mini-Shengen”, ishte një anëtar aktiv i Partisë Radikale Serbe gjatë kësaj periudhe të krimeve të luftës serbe nga 1993 deri në 2008, për të cilat ai ishte Ministri i Informacionit serb nga 1998-2000, pra në mes të luftës së tmerrshme ballkanike, Serbia ishte në luftë, gjithashtu në Kosovë, dhe ai ishte përgjegjës për propagandën.
Mjafton vetëm të lexoni njëherë atë që botoi ky zotëri në atë kohë për Shqipërinë, pakicat dhe botën perëndimore. A e dini se mund të zhvillohen luftërsa me fjalë? Sigurisht, nuk mund të përjashtohet plotësisht se Vuçiç, mund të fajësohet pjesërisht për konfliktin në atë kohë, për shkak të përgjegjësisë së tij për propagandën, dhe kjo është diçka që duhet ta shqyrtojmë.
Shefi i tij ishte Slobodan Millosheviç, i cili shpëtoi nga dënimi si kriminel lufte duke vdekur në qelinë e tij të burgut pranë Hagës.
Vetë Vuçiç, në qëndrimin e tij themelor, restaurimin e Jugosllavisë, si një Serbi e Madhe, sigurisht që nuk i tha lamtumirë, prandaj pse duhet të devijojë ai nga qëllimi nacionalist.
Në Shtator 2018, pasi vizitoi një spital për fëmijë në Beograd, Vuçiç komunikoi se ai gjithmonë do të ishte i gatshëm për dialog, por ai nuk do ta njohë Kosovën. Qëndrimi i Vuçiçit nuk ka ndryshuar edhe sot e kësaj dite, Rama e di këtë, dhe këtë e di edhe Presidenti i Kosovës.
Me këtë sfond të tmerrshëm të luftës së Ballkanit dhe me një person si ky, i cili ishte përgjegjës për propagandën në atë kohë, gjithësesi Kryeministri Rama po negocion për një marrëveshje asociimi dhe, duket se Rama madje po i dorëzon Vuçiçit legjitimitetin për Shqipërinë që ai të diskutojë këtë çështje me BE.
Kosova është duke u injoruar plotësisht në këtë proces. Një katastrofë e qartë për stabilitetin e Ballkanit. një tradhëti e shqiptarëve në Kosovë nga Mustafa Rama.
Aleksandar Vuçiç gjithashtu pëlqen të sillet si Rama, si një përkrahës i zjarrtë i BE-së dhe vlerave të saj. Ashtu si Rama, ai në mënyrë periodike i bën homazhe Kancelares gjermane me deklarata të drejtpërdrejta dashurie, në të cilat vlerëson qëndrimin e saj humanist dhe demokratik. Ish ministri i propagandës së diktatorit Millosheviç, Vuçiç, gjithashtu pëlqen të paraqitet si një apostull pajtimi në Ballkanin Perëndimor.
Qëllimi i tij është një Serbi e Madhe. Kjo nuk mund të jetë në të vërtetë në interes të Shqipërisë dhe Kosovës, apo jo?
Vuçiç po feston në mënyrë demonstrative marrëdhëniet e tij miqësore me Presidentin Rus. Në Moskë ai përfundoi një marrëveshje mbi aeroplanet luftarake me Putinin në pranverë, armët u dorëzuan në korrik 2019 përmes Rumanisë, ku u ndaluan, dhe Rusisë i duhej t’i dërgonte përmes ajrit.
Ai rregullisht zhvillon manovra të organizuara ushtarake serbo-ruse, mundësisht afër kufirit me fqinjin e saj të urryer Kroacinë. Serbia nuk është mik i Natos. Kjo nuk mund të jetë as në interesin më të mirë të Shqipërisë, apo jo?
Sidoqoftë, kam dyshime të mëdha që Vuçiç është një mik i shkëlqyeshëm i Putinit. Vuçiç dëshiron një Serbi të Madhe dhe asgjë më shumë dhe asgjë më pak.
Rusia nuk ka interes për një Evropë të fortë dhe një NATO të fortë, veçanërisht në Ballkan. Gjeopolitikisht, Rusia tradicionalisht ka një interes për qasje të drejtpërdrejtë në Mesdhe. Baza Siriane Marian dhe Krimea kanë stabilizuar Rusinë, ajo që mungon është hyrja perëndimore në Mesdhe. Ëndrra e vjetër e rusëve, për të cilën Tito nuk u pajtua, për hyrje të drejtpërdrejtë në Adriatik, nuk duket se ka përfunduar në Moskë.
Shqipëria është një anëtare besnike e NATO-s, një aleat i vërtetë i botës perëndimore. A vazhdon me këtë qasje qeveria shqiptare e Ramës?
Bashkëpunimi i ngushtë midis veprimeve të Serbisë dhe Ramës krijon dyshime nëse Z. Rama është akoma mik i Perëndimit dhe pjesë e kombit shqiptar.
Po krijohet përshtypja se qeveria Rama po i nënshtron veten e saj shtetit serb. Kryeministri shqiptar madje i ka besuar Vuçiç që të negociojë me BE për këtë çështje.
Qeveria shqiptare po i dorëzon Beogradit menaxhimin e negociatave për kombin shqiptar për një nga çështjet më të rëndësishme të shtetit shqiptar, çështjen e anëtarësimit në BE / Shengen, dhe kjo imagjinohet, pas tradhtisë së Kryeministrit shqiptar.
Ky është një kurs veprimi i pabesueshëm, një shkelje themelore e kushtetutës dhe preket pavarësia kombëtare e Shqipërisë.
Nuk kishte gjithashtu asnjë konsultim në lidhje me këtë me Presidentin e Shqipërisë, i cila do të ishte një domosdoshmëri kushtetuese, me BE ose me popullin shqiptar. Kjo nuk mund të jetë në interesin e Shqipërisë, apo jo?
Sloganet e shpeshta të Vuçiçit, parullat egomaniake drejtuar politikanëve të opozitës, disidentëve dhe mediave të pavarura janë plot kërcënime të fshehura, por serioze. Rama dhe Vucic janë shumë të ngjashëm në këtë drejtim.
Kjo nuk mund të jetë në interes të Shqipërisë, apo jo?
Henze: Por natyrisht në sytë e Vuçiçit është propagandë anti-serbe kur masakra e Srebenicës quhet genocid. Vuçiç, i cili qeveris Serbinë pas Jugosllavisë me aq fuqi sa para tij vetëm si ish-shefi i tij, Slobodan Milosevic, është shembulli kryesor i një autorizmi-populist-nacionalist, i cili këtë vit mori Urdhrin e Meritës Alexander Nevsky nga Putin, për cilat shërbime ai mori urdhrin më të lartë rus? Sigurisht edhe një arritje motivuese për anëtarësimin në EAEU.
Më 04 Dhjetor 2019 ai u takua përsëri me Putin në Sotchi, tashmë për herë të 17-të. Në këtë drejtim, takimi me Ramën në Tiranë në Dhjetor 2019 dhe negociatat për Kosovën në pranverë 2020 përshtaten në hartën ekzistuese të Serbisë për krijimin e një Serbie të Madhe.
A besoni se Serbia tani do të fitojë ndikim mbi Tiranën?
Henze: Jo. Shumica e popullatës serbe ka shprehur indiferencë apo edhe refuzim të BE-së në sondazhe ndër vite. Ndërsa në Kosovë, për shembull, 84 përqind, në Shqipëri 93 përqind dhe në Maqedoninë Veriore mbi 89 përqind shprehin një qëndrim pozitiv ndaj Unionit, në Serbi është vetëm 29 përqind.
Këto janë nivelet më të ulëta të miratimit të matur ndonjëherë në një vend kandidat. Këto rezultate janë gjithashtu të jashtëzakonshme sepse përvoja tregon se miratimi popullor i BE shpesh bie pas pranimit.
Ky është një ndryshim mjaft i rëndësishëm midis dy kombeve; ato kanë objektiva krejtësisht të ndryshme.
Nuk ka asnjë bazë për një bashkëpunim të ngushtë dypalësh midis Shqipërisë dhe Serbisë, për të mos përmendur problemin me Kosovën.
Kombi shqiptar dëshiron të bëhet anëtar i BE-së dhe e sheh veten si pjesë të botës perëndimore dhe jo si një republikë autonome e Serbisë. Kufijtë e Kosovës garantohen nga NATO dhe Gjermania. Z. Rama nga Tirana gjithashtu duhet t’i përmbahet kësaj.
Prandaj, objektivi politik tani duhet të jetë anëtarësimi në BE, Shqipëri dhe Kosovë dhe aderimi në zonën Shengen të BE-së.
Pse Kosova nuk është pjesë e këtij procesi?
Henze: Serbia nuk i njeh kufijtë e Kosovës. Ajo ka zhvilluar luftë kundër Kosovës dhe është përqendruar në dëbimin e shqiptarëve dhe e ka humbur atë luftë. Kërkesa është në nivelin politik, një marrëveshje bilaterale me shtetin fqinj të Kosovës, të cilën Serbia ende nuk e ka njohur. Një marrëveshje e tillë tashmë duhej të ishte arritur, por deri më tani as marrëveshjet me Kosovën, të cilat janë lidhur në vitin 2013, nuk janë zbatuar. Serbia është vetëm përgjegjëse për këtë dhe është kundër këtij sfondi që Kryeministri shqiptar tani po organizon një aleancë me Serbinë. Serbia me sa duket dëshiron të fitojë luftën ballkanike në fund të fundit dhe Rama dëshiron të shpëtojë kokën nga autoritetet kriminale, sepse nëse demokracia dhe sundimi i ligjit dhe Shqipëria është anëtare e BE-së, ai do të ketë probleme.
Por, nga vjen refuzimi i Serbisë për BE-në?
Henze: Nëse e pyetni Presidentin serb Vuçiç për këtë, ai flet se një shumicë e shteteve të BE-së e njohën Kosovën, ish provincën e Serbisë, si një shtet të pavarur dhjetë vjet më parë.
Në të vërtetë, një vendim mëse i saktë nga BE. Kjo njohje ka çuar në paqe në Ballkan. Edhe atëherë, qëllimi ishte që të gjitha vendet e Ballkanit të bëhen anëtare të BE-së si shtete-kombe të pavarura .
Serbia ende pretendon të sundojë mbi Ballkanin Perëndimor dhe e sheh Kosovën si pjesë të Serbisë, shqiptarët me siguri janë të huaj për Serbinë atje. Tundimi për të parë Ballkanin si unitet është i madh. Por imazhi është një klishe.
Të grumbullosh të gjithë popujt e Ballkanit së bashku është imorale dhe e padrejtë. Grekët, Shqiptarët, Rumunët, Bullgarët – asnjë prej këtyre popujve të lashtë, me kulturë të pasur nuk ka sulmuar fqinjët e tyre, ata vetëm e kanë mbrojtur veten e tyre.
Një politikë agresive, shoviniste po ndjek vetëm Serbia, të cilën mund ta shohim shumë mirë në vitet 90, sic kujtohet lideri serb Radovan Karadovanić. Vetëm ndërhyrja masive e NATO-s, dhe veçanërisht e Gjermanisë, ka çuar në rivendosjen e kufijve dhe paqjen.
Ky është një ndryshim thelbësor midis Serbisë dhe Shqipërisë. Kombi shqiptar dëshiron të bëhet anëtar i BE-së, kombi serb jo.
Për këtë arsye, Bundestagu gjerman deklaroi qartë në Shtator 2019 se kufijtë ekzistues në Ballkan, përfshirë kufijtë e Kosovës, duhet të respektohen, dhe çdo përpjekje për të kundërtën do të ishte e papajtueshme me pranimin në BE dhe do të duhej të çonte në një ndalje të negociatave të pranimit.
Pra, nëse kombi shqiptar dëshiron të bëhet anëtar i BE-së, dhe kjo është cfarë kërkon 93% të popullsisë, mund të ketë vetëm një Shengen në BE dhe nuk mund të ketë ndarje të Kosovës. Kjo do të ishte një Jo e qartë për kombin shqiptar, por edhe për shoqëritë civile ndërkombëtare.
Bashkëpunimi me Serbinë dhe Rusinë çon në një lidhje me këto dy shtete dhe jo me BE, që nuk çon në të ardhme, ajo çon në rrëzimin e kombit krenar shqiptar dhe për këtë arsye të Kosovës.
Shqipëria tani duhet të punojë shumë për të përmbushur kriteret për anëtarësimin në BE. Kjo vlen edhe për Kosovën.
Qeveria Rama ka dështuar plotësisht në këtë çështje, është gjithashtu faktikisht dhe personalisht i paaftë për të organizuar këtë. Gjithashtu nuk duket se ka interes real për anëtarësim nga ana e qeverisë Rama, me një përjashtim, ka interes për financimin e BE-së.
Parimi i shtetit të së drejtës është një parakusht i padiskutueshëm. Kështu që, një “lëvizje drejt anëtarësimit në BE” pa kushtëzim është ndalur. Kjo vlen njësoj për Serbinë dhe Malin e Zi, si në modalitetin e bisedimeve, ashtu edhe për Shqipërinë.
Një dobësim i këtyre parimeve të demokracisë dhe sundimit të ligjit, të cilat karakterizojnë katalogun e vlerave të BE-së, në kuptimin e “Aquis Communautaire”, është i pamundur.
Kërcënimi i Ramës dhe Vuçiçit që mund të braktisin ambiciet e tyre për në BE dhe t’i drejtohen Rusisë ose Kinës nuk pranohet nga Evropa ose nga populli shqiptar.
Për BE-në, demokracia dhe sundimi i ligjit janë një “conditio sine qua non” për pranimin në BE. Përkundrazi, “kriteret e Kopenhagës”, të përcaktuara 25 vjet më parë, dhe 15 kriteret e tjera shtesë për Shqipërinë, janë të pakundërshtueshme. Vetëm në këtë mënyrë vendeve të Ballkanit Perëndimor mund t’u jepet një perspektivë e bazuar në vlerat e BE, jo vetëm në aspektin e integrimit në BE, por edhe me qëllim të ruajtjes dhe promovimit të paqes, sigurisë dhe stabilitetit në Ballkan dhe në të gjithë Evropën.
Kombi shqiptar në Shqipëri dhe Kosovë tani duhet të bëjë një zgjedhje nëse dëshiron të bëhet anëtar i një Serbie të Madhe nën ndikimin rus dhe të braktisë kulturën e saj mijëravjeçare dhe të vazhdojë të vegjetojë dhe të humbasë të rinjtë dhe fëmijët e saj përgjithmonë, ose nëse Shqipëria dëshiron të ruajë identitetin, kulturën dhe vlerat e saj, si dhe pavarësinë ekonomike dhe të gjejë të ardhmen e saj në BE.
Nëse ky është rasti, Shqipëria duhet të organizojë një qeveri të re shumë shpejt. Nuk ka më kohë për eksperimente.
Shqipëria ka qenë gjithmonë pjesë e Evropës, Shqipëria ka njerëz të vlefshëm, vendi është i bukur, ka shumë burime potenciale dhe shumë interesante dhe një kulturë mbresëlënëse dhe Shqipëria gjithashtu do të jetë në gjendje të bëhet anëtare e BE shumë shpejt.
