Kërkimi në Evropë për Ditët e Shkuara të Lavdishme

618
Sigal

Nga Christoph SCHEUERMANN 

Korrespondent i Spiegel në Uashington

Ka qenë e thënë që evropianët do të drejtoheshin drejt Botës së Re për të kërkuar një fillim të ri. Sidoqoftë, strategu i ish-strategjisë së Shtëpisë së Bardhë, Stephen Bannon, e ka bërë udhëtimin në anën e kundërt. Megjithatë përkundër planeve të tij të mëdha, ai nuk po bën shumë përparim. Herët në mëngjes, para se të kapë tre telefonat e tij celularë, Stephen Bannon ulet në një kolltuk ngjyrë kafe në dhomën e tij të gjumit dhe mediton. Njëzet minuta heshtjeje të pasuara nga një ekzaminim i asaj që qëndron si imperativ përpara tij për ditën – dhe pastaj pak nga ajo që ai e quan lexim hyjnor. Aktualisht, ai po fokusohet në historinë e Kishës Katolike. Ai thotë se rutina i ndihmon atij të shmangë cakun nga ku mund të arrijë plotësisht çmendurinë. Ose, siç thotë me gojën e vet: “Pa medituar, unë do të çmendesha”. Ai zhytet në kolltukun apo në shtratin e tij si një gorilla i lodhur. Mjekër ngjyrë gri, flokë të ngurtë, hundë të kuqe, poret e hapura. Në shikim të parë, dikush mund të mendojë se ai kishte pasur një natë më parë pak si shumë rrëmujë, por vizitorët e tij të vetëm ishin disa njerëz nga Shtëpia e Bardhë që qëndruan vonë. Ai fle dy, tre orë, pastaj siç ndodh shpesh, një ide, një mesazh, një mendim e nxjerrin atë nga shtrati. Bannon nuk pi alkool, vetëm ujë, kafe dhe Red Bull. Dhoma e tij e gjumit është dhoma e dikujt që e sheh jetën e tij vetëm në kontekstin e historisë, e dikujt që është i fiksuar pas betejave dhe luftimeve dhe që e rrethon veten me adrenalinë, dhunë, vdekje, ngjarje të rëndësishme. Në tryezën e tij të janë pranë librat për Adolf Hitlerin dhe Luftën e Dytë Botërore, me skeletin e zbardhuar të një aligatori, që ia dërgoi atë një i njohuri i tij nga Florida. Dhoma është një rikrijim i dhomës së Abraham Lincoln në Shtëpinë e Bardhë. “Vetëm shumë më e ndritshme dhe sa dyfishi i madhësisë së saj”, thotë Bannon. Raftet pranë shtratit janë të mbushura me letërsi lufte. “Jam i hipnotizuar nga figura të tilla si Genghis Khan, Napolon ose Lord Nelson,” thotë ai. “Tani që unë ndihem i përfshirë në histori mund të shihni që individët kanë një ndikim të madh. Gjëja që gjithnjë më ka mahnitur për Hitlerin është se si një djalë si ai, një dikush nga Vjena, i cili ishte aq larg nga maja, mund të ngrihej aq lart për pushtet në Gjermani.” Genghis Khan, Napolon, Hitler. Të tilla janë personazhet që dominojnë botën bannoniane. Në të vërtetë, vështirë se ke nevojë të largohesh nga dhoma e gjumit për të shpjeguar njeriun. Bannon ka dy vjet të trazuara pas tij. Në gusht të vitit 2016, Trump e caktoi atë drejtues të fushatës përpara se ta punësonte atë si shefit strategjie të Shtëpisë së Bardhë. Gazetat e përshkruan atë si një kombinim të Mephistofelit, një nihilist dhe një mashtrues – dhe si dikush që bënte beteja të shëmtuara me vajzën e preferuar të Trump, Ivanka Trump dhe bashkëshortin e saj Jared Kushner. Në gusht të vitit të kaluar, Bannon u largua nga qeveria, pasi shefi i Shtabit John Kelly u lodh nga provokimet e Bannonit.

Historia është shumë më e madhe

Mund të ketë qenë një fillim i ri, por Bannon nuk donte ta pranonte humbjen e pushtetit. Ai u kthye si kryetar ekzekutiv në Breitbart News, të cilën ai e quajti “makinën time të vrasjes”. Por kjo nuk ishte e mjaftueshme. Ai donte të ishte në qendër të betejës. Më parë, atë vit, Michael Wolff citoi Bannon në librin e tij “Zjarri dhe furia” të ketë thënë se Ivanka është “memece si tulla” dhe se Donald Trump Jr ishte “tradhtar”. Pas kësaj, mbështetësit e tij financiarë (konservatorë – miliarderi i mbrojtjes së fondeve Robert Mercer dhe vajza e tij Rebeka) e tërhoqën mbështetjen e tyre për të. Në fund të fundit, Bannon humbi gjithashtu Breitbartin. Papritmas, ai ishte vetëm, pa para, pa miq, pa fuqi dhe pa “makinën e vrasjes”. Trump e quajti atë “Steve i lëngshëm”. Gjithkush qeshi. Ai e hoqi veten nga kolltuku i tij prej lëkure. Pesë orë fluturim e largojnë atë për në Londër, ku ai do të paraqitet në një event, konglomerat i medias të organizuar nga Bloomberg. Pastaj ai do të takohet me Marine Le Pen, kreun e partisë së krahut të djathtë, i njohur më parë si Front National (tani i quajtur Rassemblement National ose Rally Kombëtare) në Paris. Ai flet për gjithçka; daljen e Mbretërisë së Bashkuar nga BE, rreth vreshtave ruse të shekullit të 19-të dhe zhurmës së djathtë në Evropë. Projekti i tij i ri ka të bëjë me zgjedhjet parlamentare të Bashkimit Evropian, që priten të zhvillohen në maj 2019. Në fund të korrikut, ai paraqiti një fondacion të quajtur “Lëvizja” me të cilin do të sigurojë ndihmë logjistike për partitë e krahut të djathtë në kontinent, për gjëra të tilla si; votimi, të dhënat, analiza dhe trajnimi i fushatës. Bannon thotë se dëshiron të përdorë përvojën e tij nga vitet me Trump, por kjo përvojë është shumë më e gjerë sesa ajo që kërkon Evropa. Historia që ai prezanton është shumë më e madhe. Bëhet fjalë për Stephen Bannon, dhe për rëndësinë që ka fakti, nëse një luftëtar si ai mund të fitojë një betejë tjetër. Ishte mesi i gushtit kur ai dorëzoi ftesa për ta vizituar atë në shtëpinë e tij, të cilën ai e quan “Ambasada”, e vendosur në lagjen e Kalifornisë në Uashington D.C. Vizitorët fillimisht drejtohen në një apartament në katin përdhes me një tavan të ulët, ajër mbytës dhe në televizor vazhdon të shfaqet Fox News. Ky është vendi ku shtrohet ekuacioni (projektet) i Bannon. Regjisori Daniel Fleuette është i zënë duke paketuar valixhen e tij për udhëtimin eardhshëm. Nipi i Bannon, Sean, që merret me rrjedhën e vizitorëve, po bën zip mbresave të tyre aty rreth. Ndërkaq një burrë merret me një laptop, ndërsa një grua me emrin Elaine, thotë se vetëm po ndihmon. Një britanik i quajtur Raheem Kassam, i cili dikur ishte këshilltar i Brexit për Nigel Farage, ndalet aty herë pas here.

Nuk harrohet plotësisht

Puna për Bannon nuk është e lehtë. Bosi mund të vendosë në mënyrë spontane të udhëtojë për në Teksas dhe t’i urdhërojë ata të gjithë të vijnë së bashku me të. Fleuette tërheq thellë një cigare elektronike, duke e përfshirë veten në një re të tymit. “Kam biçikletë me të cilën vete për të punuar çdo mëngjes, 20 minuta pedalim, kjo është e gjithë stërvitja që kam bërë këto ditë”, thotë ai. Në tryezë janë disa nga blloqet e hoteleve ku ka qëndruar Bannon, janë të mbuluar me shënime kaotike. Në bodrum, tastierat janë duke u lëkundur, telefonat celularë po vibrojnë. Ajri është pak më i mirë në katin e sipërm. Bannon hyn në dhomën e ndenjes nga kuzhina, duke prezantuar në mënyrë të qartë një gjendje të caktuar shpirtërore. Planet e tij në Evropë kanë shkaktuar një lloj ndjesie paniku dhe frike të kënaqshme. Ai pyet se sa kohë do të jetë artikulli për të në DER SPIEGEL. “A do të jem i mbuluar?” Uashingtoni në gusht është i zënë duke folur për librin nga Omarosa “Manigault Newman”, ish-punonjësi i Trump që akuzoi presidentin për racizëm. Një ditë më parë, Bannon u tha miqve se Shtëpia e Bardhë i kishte bërë thirrje, nëse ai do të donte të shkonte në një shfaqje të dielën për të mbrojtur Trump. Bannon tha se, do ta bënte këtë për fat të mirë, por vetëm nëse Ivanka vazhdonte të ishte para tij. Vajza e preferuar e Trump është armike e Bannonit. Ai është ende i lumtur për këtë anekdotë të keqe, pjesërisht, sepse kjo gjë tregon se ai nuk është harruar plotësisht dhe është ende në qendër të vëmendjes së pushtetit. Bannon thotë se ka heshtje në radio për marrëdhëniet midis tij dhe Trump dhe se ata komunikojnë vetëm nëpërmjet avokatëve të tyre. Këshilltari Special, Robert Mueller po heton ende, nëse ekipi i zgjedhjeve të Trump-it në vitin 2016 bashkëpunoi me rusët dhe se Bannon duhej të dëshmonte. “Ai duhet të jetë i kujdesshëm!”, thotë ai. Ne ulemi në tavolinën e ngrënies dhe Bannon mban në dorë një libër, një biografi të filozofit Martin Heidegger. “Ky është djali im”, thotë Bannon. “Heidegger kishte disa ide të mira për subjektin e qenies, që e magjepste atë.” Kjo është brendia që bisedat me të kanë si: Bannon hedh disa ide nga thellësia e politikës në lartësitë e filozofisë, duke kaluar nga ‘moçali’ në Heidegger në pesë sekonda.

-Çfarë na dallon nga kafshët apo shkëmbinjtë, pyet Bannon?

-Çfarë do të thotë të jesh njeri?

-Sa larg duhet të shkojë progresi digjital?

Dhe për sa i përket Gjermanisë ai admiron Leni Riefenstahl, regjisore e dokumentarëve të Hitlerit. “Si një person,-thotë ai,-ajo mund të ketë pasur të metat e saj, të gjithë idetë naziste. Por, ajo ishte një nga pesë drejtorët kryesorë të të gjitha kohërave”. Nipi i tij Sean njofton vizitorin e ardhshëm. “Merrni pak ujë”, tha Bannon. Në këmbë në derë, ai tregon një fotografi në mantelin që tregon vajzën e tij më të madhe Maureen, gjashtë vjet më parë në Irak. Maureen ishte një ushtarake në reparti e 101-të ajror të Ushtrisë Amerikane. Në foto, ajo ka një pushkë sulmi në prehrin e saj. “Ajo është ulur në fronin e Sadamit”, thotë Bannon duke qeshur.

Shumë biseda, pak veprim

Ai e pëlqen këtë mënyrë të të qenit një kryengritës, një gueril i zemëruar dhe i çrregullt që nxit krijimin. Ai thotë se po planifikon një konferencë shtypi në Bruksel përpara se të marrë pjesë në premierën e një filmi të propagandës së krahut të djathtë, në Nju Jork dhe pastaj në një paraqitje të fushatës për Alternativën populiste të krahut të djathtë për Gjermaninë (AfD) përpara zgjedhjeve shtetërore në Bavari. Ai thotë se ai është i impresionuar nga politikanët e AfD – sidomos nga dy gratë që janë në krye të (AfD);, Alice Weidel dhe Beatrix von Storch. Ai shfryn ndërsa përpiqet të shpallë emrat e tyre. “Alishweidl? Bietrishshtorsh?” Çështja qëndron në faktin se, ai vetëm do të përfundojë duke bërë shumë pak nga ajo që ai thotë se do të arrijë. As konferenca për shtyp në Bruksel, as premiera në Nju Jork, as paraqitja e fushatës në Bavari nuk po ndodhin. Bannon është i aftë të ushqejë kureshtjen e gazetarëve. E megjithatë, në fund të fundit shpesh, asgjë nuk ndodh. Vizioni i Bannon-it për Gjermaninë është, si gjithë pikëpamja e tij botërore, e formuar nga ajo që ai e sheh si një apokalips të afërt. Ai thotë se vendimi i kancelares gjermane Angela Merkel në vitin 2015 për të marrë refugjatët që iknin nga lufta në Siri do ta dëmtojë shoqërinë dhe pretendon, se qeveria po ecën me vetëdije drejt një katastrofe. “Merkel dhe banda e saj duan të shkatërrojnë Gjermaninë,” thotë ai, duke shtuar se kancelarja është e rrezikshme. “Kjo bushtër.” Ashtu si Trump, ai mendon se Shtetet e Bashkuara u shfrytëzuan nga Evropa për dekada të tëra. Ai thotë se rritja e Gjermanisë pas Luftës së Dytë Botërore ishte e mundur vetëm sepse ushtarët amerikanë garantuan sigurinë duke rrezikuar jetën e tyre dhe nga mbështetja e taksapaguesve amerikanë. Mënyra më e mirë për të kuptuar Bannon është ta përfytyrosh atë si një shitës që udhëton për të shitur gjërat që ai shpreson të zënë rrënjë. Trump, njëherë tha Bannon, ishte një “anije e papërsosur” për revolucionin e tij: personalisht i metë, ideologjikisht fleksibël, por i madh në TV. Bannon ka nevojë për anije, ka nevojë për flakë lufte. Ai do të jetë i kënaqur vetëm kur flakët të gjallërohen rreth tij. Është një e shtune në fund të shtatorit kur ai ecën në një skenë në Romë. Partia e krahut të djathtë “Vëllezërit e Italisë” e ftuan atë në Kongresin e partisë dhe rastësisht, Bannon kishte pak kohë të lirë. Pas tij, Darren – një ish-ushtarak i këmbësorisë britanike, i cili është përgjegjës për sigurinë e Bannon – i rri në krahë e tij dhe vigjilon përpara gjoksit të tij. Bannon flet pa një letër përpara. Fjalimi i tij i larmishëm e gjithëpërfshirës fillon me Rilindjen në Itali, prek mikroçipet dhe dizajnin gjenetik, dhe përfundon me shfarosjen e njerëzimit.

‘Shkatërrimi i racës njerëzore!’

Nëse lejojmë që elitat të mbajnë pushtetin në Londër, Paris, Nju Jork dhe Silicon Valley, Bannon thotë, ata do të ripërcaktojnë plotësisht homo sapiens në 25 vjet. Duke bërtitur, sipas tij, ky do jetë “Shkatërrimi i fundit i racës njerëzore!”. Pastaj ai ngjitet në limuzinën e tij dhe drejtohet përsëri në hotelin e tij me pesë yje në Piazza del Popolo. Fillimisht kishte për qëllim të udhëtonte nga Roma në të gjithë Evropën, një turne nëpër një gjysmë duzine vendesh. Kjo, të paktën, është ajo që i tha Bloombergut. Por kjo, gjithashtu, është anuluar. Në vend të kësaj, ai merr një avion privat dhe fluturon në Pragë për një vizitë gjysmë ditore me presidentin çek Milos Zeman. Ligjvënësi Afd Petr Bystron, i cili vjen nga Republika Çeke, është gjithashtu atje. Duke folur përmes Skype nga Berlini, Bystron thotë se atmosfera në Pragë ishte e qetë: “Zëdhënësi i Zeman erdhi me atlete.” Ai thotë se ka pasur kafe dhe tortë, ata u ankuan për Bashkimin Evropian dhe presidenti dëgjoi se si Bannon ia përshkroi projektin e tij. Ndalesa tjetër: Budapest, për një takim me njerëz të afërt me kryeministrin e djathtë të vendit Viktor Orban. Bystron thotë se “Bannon është duke u mirëpritur në Evropën Lindore si përfaqësuesi i Perëndisë në tokë”. Tre ditë pas udhëtimit të tij nëpër Evropën Lindore, përfaqësuesi i Perëndisë është ulur në suitën e tij në Romë. Ka kroasan dhe kafe në tavolinë dhe Bannon ka veshur një veshje me fjalët “Ushtria amerikane” në front. Raheem Kassam, ish-këshilltar i Farage, është i zënë me parjen e postës elektronike në kompjuterin e tij. Bannon thotë se ishte i lumtur që ka mësuar mbrëmjen e mëparshme se kandidati i preferuar i Merkel për udhëheqës i partisë së saj kishte humbur. Ai e sheh si konfirmim, se ndërtesës së Berlinit po i afrohet fundit. Apokalipsi është në horizont. “Ne jemi në anën e djathtë të historisë”, thotë ai. Bannon ka qenë i përfshirë në Evropë gjatë dy fazave vendimtare të historisë së saj. Një herë në vitet 1980, kur ai bëri marrëveshje për Goldman Sachs në Paris dhe Londër. Herën e dytë ishte në vitet 2010, gjatë krizës.

vijon

Nesër do të lexoni:

Kërkimi në Evropë për Ditët e Lavdishme të Shkuara

Ëndrrat e shkatërrimit të shtetit

Synimi i ardhshëm: Vatikani