Me gjithë përpjekjet e qeverisë për të përmirësuar cilësinë e jetës së personave me aftësi të kufizuar, shoqëria civile, por edhe aktorë të pushtetit qendror dhe vendor pranojnë se duhet punë për të pasur të gjitha shërbimet e nevojshme.
Si është situata e aftësisë së kufizuar dhe veçanërisht e personave me sindromën “down” në vendin tonë? A ka shërbime? Me çfarë problemesh përballen ata?
“Janë 656 individë me sindromën down në Shqipëri. Në Pukë nuk kishte asnjë qendër dhe qendrat më të afërta ishin në Shkodër. Të ardhurat e vetme që kanë këto familje janë 10 mijë lekët që vijnë si pjesë e pagesës së aftësisë së kufizuar. 11 nëna kanë lënë punën pasi kanë lindur një fëmijë me sindromën down. Ndërsa, nga 103 të intervistuarat, kemi 5 familje që kanë nga dy fëmijë me aftësi të kufizuara”, tha Flavia Shehu, “Down Syndrome Albania”.
Por, përgjegjës për këto shifra nuk janë vetëm institucionet shtetërore. Shoqëria civile drejton gishtin te një tjetër aktor i rëndësishëm në këtë proces.
“Jo të gjithë prindërit janë të ndërgjegjshëm se çfarë janë shërbimet e aftësisë së kufizuar. Më shokuese është fakti se, edhe kur i kanë pjesë të këtyre qendrave, kemi vënë re se shumë prindër nuk janë në brendi të bashkëpunimit me këto institucione, me terapistin. Kur i pyesim se kush është programi, për çfarë punohet, apo çfarë terapie merr fëmija juaj, shumë prej tyre nuk janë në gjendje t’u përgjigjen këtyre pyetjeve”, tha Emanuela Zaimi, drejtuese e “Down Syndrome Albania”.
Zëvendësministrja e Mirëqenies Sociale pranon se ka një masë konkrete për aftësinë e kufizuar.
“Ka një masë konkrete tek ai manifesti i parë, i cili është përkthyer në program qeverisës, ku shprehet se, deri në vitin 2021 nuk do të ketë asnjë fëmijë me aftësi të kufizuara jashtë shkolle”, tha Bardhylka Kospiri, zv.ministre e Mirëqenies Sociale.
Zv.ministrja beson se ky mandat i ri qeverisës për Partinë Socialiste do të jetë edhe më premtues.
