Sytë e gruas, rrezatim qiellor i pastër.
Zemra e gruas, dashuri e gravitetit kozmik.
Shpirti i gruas, frymë e oksigjenit të kaltër.
Duart e gruas, familja shtëpiake plot dritë.
Trupi i gruas, vetë Toka me begati të harlisur,
ku mbjell e rrit, gjithë pemët e popullimit,
në pranvera e vjeshtëra me lule stolisur,
bën vegjetacionin e blerimit të njerëzimit.
Mendja e gruas, truri i butë i mirësisë bujare,
që rrezaton vetëm impulse dashurie të zjarrtë,
afron shpirtrat dhe nga largësitë kontinentale,
të fekondohen zemrat në përjetimin jetëgjatë.
Zëri i gruas, instrumenti më i ëmbël muzikor,
me tinguj origjinal, e tonalitete të ngrohta,
krijuar nga natyra, gjatë evolucionit njerëzor,
për ata, që kanë frekuenca dëgjimore të plota.
Lum kush di t’i prekë gruas, telat e artë,
me butësinë e një instrumentisti virtuoz,
për t’i dhënë jetës, cilësinë më të lartë,
me tinguj femëror aq të ëmbël e melodioz.
Se vetëm kësisoj, të gjitha kakofonitë zbuten,
krijohet mes çiftit, bashkëjetesa mirëkuptimore,
telat delikat të harmonisë familjare, nuk këputen,
dhe uniteti mes njerëzve, bëhet simfoni gazmore.
