Rrëkeja e vogël derdhet në përrua
dhe ky,
me vëllezërit e tij,
herë pa zë
e herë duke kënduar,
lumit i bëjnë shoqëri.
Lumi vallzon a rend vërtik
në ndonj’ liqen o det pa anë;
që në peizazh,
kanë vëlla e mik
atë që quhet oqean…
Çdo gjë ka vlerën dhe rendin e vet,
kështu natyra është sajuar.
Kush nuk e di këtë sekret,
mbetet përherë
i trishtuar;
dhe veç pështyn ose derdh lotë,
atje ku veten s’e gjen dot…
Lepuri tregon trimwri
Kur ra çiftja e parë në korrije
dhe u dëgjua që tutje Zagari,
ia dha vrapit Lepuri siç i ka hije
iku nga sytë këmbët i pari…
“Fshihuni, shpejt, po vijnë ata!”
Bërtiste e çirrej ai i ndërkryer.
Pas tij, ia mbathën gjithë kafshët radhë,
kush mundej të shpëtonte kryet.
Pas disa kohësh, këdo takonte,
ia thoshte ndryshe historinë:
“Që thoni ju, është qetë sonte,
atë ditë ta shihnit trimërinë.”
Dhe diku gjetkë më me fantazi:
“Unë kisha dalë për një shëtitje,
kur befas dëgjoj ca breshëri.
Iu thashë gjahtarëve:
“Mos bëni qitje!””
Krimbi
Krimbi po ikën në panik,
i ndjekur nga një sqep armik,
që hije bën mbi bar e plis,
edhe ndërkohë e qesëndis:
“Po ç’bën, o i mjerë,
o budalla?
Kudo të futesh, do të të ha;
s’të vlejnë nazet as një grosh.
I ke mendt’, botën do ndryshosh?!”
