Treni i jetës
Treni i jetës në këtë botë
Është i vetmi tren “ekspres”
Që udhëton në rrugë pa kthim
Vetëm me një sens
Lindje – Perëndim.
Mua më duhesh ti
Zogut i duhen krahët
Në hapësirë të fluturojë
Mua më duhesh ti, e dashur
Që zemra të jetojë.
Një miku
Rrugët tona u ndanë në jetë
I falem zotit, s’kërkoj më shumë
Mbeta i varfër, po jam i qetë
Ti i pasur, por i pagjumë.
Afërditës
Mungesa jote, si mungesa e hënës
Me errësirë m’i mbush sytë
Natës së trishtimit endem si i verbër
Duke të kërkuar ty, moj Afërditë.
Fatet nuk janë njësoj
Fatet e njerëzve kështu janë shkruar
Njëri të qesh e tjetri të qajë
Dikujt me gëzime udhën ia ka shtruar
Dikë e ka dënuar të vuaj dhe pa faj.
Hyr po deshe në shpirtin tim
Unë kam jetuar vetëm për ty
S’kam pasur mëdyshje e as dilemë
Hyr po deshe brenda shpirtit tim
Dhe do bindesh për këtë që them.
