Me Rozafën pamja shekullore mbi qytet
ndrin mbi Bunё
Nё mjegullën e lashtёsisё humbet thellë
Si njё bukuri qё kthehet nё mallkim…
Rozafa u kthye nё njё mit-murimi
Tre vёllezёrit fatit i folёn urtёsisht
Bukuria u bё i tyre mallkimi
nё kodrёn e Valdomezit njё ndjenjё e hollё !…
Aty ndërtuan njё kёshtjellё
Kalaja, rrёnimin ushqeu qё nga lindja
Me rrёnim demoni mbi mure
Rozafa e shёmtuar nga motet ende qan !…
Tapeti gri i gurëve të sokakut!
Berat !
Gjithmonë të kam në zemër,
Nuk të humbas as në mendje!
Një truall joshës dashurie, malli e zjarri!
Përjetime dhe frymëzime më shpalos në sy,
Me mall më mbush në shpirt, për të ardhur përsëri!…
Bekimi i Kështjellës çel gonxhen e trëndafiltë
Gurë-gdhendësit rruajnë ende profilin e vetë gri
Mbi blloqe të mëdha guri “gdhendën” krenarinë e qytetit
Lidhën fort Tokën me legjendat
Dhuruan shpirtin plot bukuri mbi sokakët e gurtë !…