Nuk është turp të dashurosh
Nuk kam më nge që të trishtohem,
Dhe s`kam as lot të zë të qaj,
Më nga “morali” s`do pengohem,
Bile, për të kokën s`do çaj.
Nuk është turp të dashurosh,
Të kesh një mike gjithmonë pranë,
Të thotë një fjalë e ta dëgjosh,
E ta pushtosh pa fund e anë.
Turp është të heshtësh, burracak,
E të mos hapësh kurrë gojë,
Se dashurinë një frikacak,
Nuk ka sesi ta meritojë.
Tani ti je e largët
Tani ti je e largët dhe e huaj je,
Si ylli në të gdhirë që ftohtë sheh mbi ne,
Mornica nëpër trup, më shkojnë kur të kujtoj,
U shua edhe zjarri që desh më përvëloj.
Ti ishe një dëshirë, ti ishe një krijim,
Që kurrë s`ekzistove, veçse në trurin tim,
Ti more dit`t e mia dhe netët ti i more,
Siç merr rrebesh i çmendur një lule në bregore.
E ndoqa prapa hiçin, asgjënë ndoqa pas,
Dhe veten e gënjeva, me shpirtin tërë gas,
Në ëndrra fluturova, si zogu shpresëplot,
E ku nuk të kërkova, por gjeta vetëm lot.
Në pemë ta shoh fytyrën, në er` zënë ta dëgjoj,
Ti kurrë nuk ke qenë, por unë të dashuroj,
Ti dole nga peneli, nga pena dole ti,
E prapë kemi një jetë që bëjmë dashuri.
Se pemë edhe erë, gjithmonë do të ketë,
Dhe zemra tërë ndjenja, përherë do të jetë,
Prandaj dhe pse e largët dhe e huaj je,
Si diell do të ngrohë, dashuria përmbi ne.
