Suplementi Pena Shqiptare/ Poezi nga Miltiadh Davidhi

628
Sigal

E diela e emigrantit

 

Hesht, hesht, e mos fol! Mos e zgjo veten

Emigrant i lodhur!
Lere të flej! Sot është e dielë.
Se, jo të gjitha ditët
Mund t’i kesh të diela!
Mos fol asnjë fjalë, vetëm të gërrhitura,
Deri në qiell! Sot është e dielë.
Duhet të shlodhen eshtrat,
E të ripërtërihen qelizat e dritës
Për një javë të re.
Vetëm toka

Le të vazhdoi të rrotullohet!
Dt.27.01.2019.

 

Këtë mëngjes…

 

…U zgjuan të mbuluar

Me dëborë

Drurët e shpirtrave të dheut,

E degët përplasnin erës

Duke u dridhur,

E u zgjatur

Qiellit të nxirë,

Sikur kërkonin midis shpirtrave,

Trikon prej leshi të nënës,

Të ngrohnin

Gishtërinjtë e ngrirë.

Dt.17.12.2018.Modena.

 

Gjethet që bien…

 

…Lenë dhimbjen

Si plagë të pashëruar

Në gjethet e pa rëna,

Që qajnë

Me erën pa zë,

E vjeshtës

Në heshtje

Vazhdojnë të bien dhe vet,

Një nga një.

Dt.03.12.2018.Modena.

 

Njerëz, zgjohuni!

 

Ashtu si humbja s’është e të gjithëve

Dhe fitorja

E të gjithëve si mund të jetë?

Jo të gjithë njerëzia

Ndikojnë njëlloj…

Indiferentizmi po na vret,

Në atë ç’ka digjet, ndriçon e shuhet

Dritës e ëndrrës,

E në këtë të hidhur realitet.

Njerëz, zgjohuni të gjithë,

Që fitorja e të gjithëve të jetë!

Dt.27.01.2019.Modena.

 

Një yll i pa fikur…

 

…Qëndron, që kur syri yt

U fikë, nënë,

E drita jote s’duket më.

Si një qiri

Më djeg në shpirt, i pamëshirë

Me flakën e tij

Dhe unë s’ndjej asgjë.

Dt.12. 08.2014.

Rreze dielli…

 

…Erdhe

Në dimrin tonë të ftohtë,

Buzëqeshur

E plot nur drite,

U afrove

E si vatër zjarri

Na ngrohe.

Kur erdhi vera,

U largove

E thjeshtë e pa qibër,

Të dritëzosh

E ngrohësh të tjerë

Shpirtra të mardhur,

Atje, ku ka dimër.

Dt.15.11.2018.Modena.

 

Koka

 

Një kokë njeriu duket e zhduket

Nëpër re,

Ndërsa trupi i tij në të ftohtin varr,

Pa kokën,

As tretet, e as fle.

Dt.22.10.2018.Modena.

 

Përkohësisht

 

Isha dhe mbeta një copëz baltë.

Për të folur me ju

E me gjithë globin,

Përkohësisht

Më dhanë formën e njeriut,

E shpirtit

Formën e trupit.

 

Dhe unë i mjeri, u gënjeva e besova

Me të vërtetë,

Se, çoç isha në këtë jetë!

Dt.22.10.2018.Modena.

 

Lulet

Gjithë ëndrrat e parealizuara,

Të gjallëve e të vdekurve

Rilindin në lule,

Prandaj lulet

Kanë kaq aromë jete

E ngjyra të bukura shpirtrash,

E bletët venë e thithin,

Kaq shumë nektar dashurie.

Dt.15.01.2019.

 

Portat e dhimbjes

 

O shpirti im, më jep çelsat, çelsat,

T’i mbyll portat dhimbjes!

Për të ikurit e mi,

Si një degëz vuaj e qaj,

Për nënën e bukur si hënë,

Që ende e kam nëpër sy

Në perëndimin e saj.

Prej një dhimbje të tillë

Dhe dielli do shuhej.