Suplementi Pena Shqiptare/ Poezi nga Kastriot Caka

553
Sigal

PublicistikeP

Dikush beson tek demonët,

që kërkojnë gjakun e njerëzve,

për të vënë në jetë një ëndërr të guximshme,

por në botë asgjë s’ka ndryshuar, 

vetëm fjalët, frazat, jetesa ndopak,

ndërsa gëzimi, lumturia,

janë ende fryte të egoizmit.

Më e keqja mbetën grackat e kurdisura,

me dinakëritë, hullitë, ndjenjat,

ku bota ka jetuar e do të jetoje,

nëpër rrena gjaku të stisura. 

Lypësi

Lypësi nuk ia tregon askujt të fshehtat

                                            e zemrës,

në heshtje shtrin dorën,

një forcë e pakuptueshme atë e bluan,

një lëmsh mbytës para gëzimit,

ndërsa vdekja si përbindësh vërtitet,

duke lozur në cipën e ftohtë të shpirtit,

duke bredhur në thellësitë e mjerimit.

Mall

Unë e di se ti doje të jetoje me nder,

dhe të vdisje në një fshat të vogël e të

                                                 këndshëm,

duke biseduar me njerëzit,

duke dëgjuar rrëfimet e tyre,

duke blerë me një çmim të arsyeshëm,

                                     vezë të freskëta,

pemë të pjekura mirë,

për të kaluar një pleqëri të bardhë,

i lodhur nga mendimet.