Nokturn me shi
Rigimi i shiut nuk po ka të reshtur
Sikur qan një të pamundur dashuri.
Ndaj s‘mund ta kaloja më heshtur
Pa ta thënë me zë të lartë përsëri:
Ti duhej ta pranoje dashurinë time
Nga askush s‘duhej të kishe frikë
Lul‘e agut që ndrin plot vezullime
Zemrën ma ngrohje e jetën dritë.
Sot është e diel
Ditë gri.
Qielli plumb.
Retë ngarkuar me shi.
Ku je ti?
Fare ke humb.
Të pres po nuk e di.
Do të vish
Vezulluese si dikur?
Apo, vetëm sërish
Do të mbetem.
O Zot deri kur!?
Kujtimet u tretën.
Zemra u bë gur.
E diel është sot.
Retë zbrazen
Qielli s’resht
Pa pushim derdh lot.
Ditët gri
Vështirësish mbrapsen.
Ku je,
Ke je ti?
Nuk fle…
Nuk kam gjumë
Jo, jo nuk do të fle sonte.
Gjithë natën e natës
Dua të bisedoj me ty.
Kujtimet e panumërt
Dridhen mbi qytetin e zhurshëm
Teksa copëza kaltërsish
Regëtijnë mbi maja çatish.
Thua, ato të jenë ëndrrat e vjetra!!?
Sa të bukura që ishin!
Të bisedoj me ty dua,
Të mos resht gjithë natën e natës,
Për kohën e shkuar,
Për muzikën e largët…..
Aromë
Edhe pse sot asgjëkund nuk të pash,
Nën blunë e barit tënd të preferuar,
Përpara meje këtu ke qenë me vete thash,
Sigurisht do të dish nga e kam kuptuar.
Arom’e parfumit tënd mbetur pezull,
Ajo fashë e tij më coi aty ku ti gjithnjë
Rrufit kafen dhe rrit harkun e njërës vetull
Gjurmëzën e buzëkuqit n’cep të filxhanit lë.
Ti ishe bukuria e fushës
– Fatmir Frashërit –
Dhe pse ishte mesi i ditës
papritmas dielli keqas u mjegullua.
Rrezet e tij u zbehën,
shkëlqimi tyre u venit.
Kalimtarët poshtë në trotuare
çuditërisht ngadalësuan hapat.
Fëmijët ndërprenë lodrat.
Ç’po ndodhte vallë!?
Edhe volumet e bokseve
nëpër baret e mbipopulluar
aty rreth e përqark
thuajse u shuan.
Në tavolina bisedat dhe të qeshurat
si me thikë u ndërprenë.,
Tek semaforët
asnjë makinë nuk u nis me rrapëllimë.
Në atë çast të mallkuar
qyteti befas thuajse i gjithi
mbajti frymën!
Zemra e legjendarit
të fushave të gjelbra
mbi të cilat me gjithçka të tijën,
kishte bërë epokë dhe kishte lënë
gjurmë të pashlyeshme,
të fundit herë rrahu.
Fatmir Frashëri nuk ishte më.
Si një vello e hirtë,
mbështjellë e shkapërda
nga tronditja e goditjes
së çasteve të para,
lajmi u shtri në gjithë Tiranën.
Konsteilacionit të bardhebluve
i qe shuar edhe një tjetër yll.
Pikëllimi ngërtheu
zemrat e admiruesve të tij të pafundmë.
Mimi 1) bukuri e fushave të futbollit
nuk do të jetë më.
Lotët e tyre u derdhën krua
mbi blerimin e fushave,
ku me ty gjithnjë ndiheshin
katërçipërisht të pathyeshëm,
totalisht të sigurt.
Ndaj ti nuk kishe të drejtë t’i linje
sepse jo vetëm vetes,
të afërmve, shokëve e miqve,
por i përkisje gjithë Tironës.
Me ikjen tënde
qyteti ynë u varfërua
edhe ca më shumë.
Gjerdanit të bardhebluve
tash e mbrapa do i mungonte
edhe një smerald.
Romë 19 korrik 2019
1)-E thirrnin në intimitet shokët e miqtë Fatmir Frashërin