Shpirti korçar
i aromatizuar me erën hyjnore të mollëve në altarë,
bekuar me magjinë e shkronjë shqipes së zjarrtë.
Këtu bëhesh kalorës në udhën e telave të kitarave,
me këngët e kosëtarëve të livadheve.
Më ëmbëlton hyjnisht me bletët e Moravës,
më bekon me tingullin himnizues të këmbanës.
Diku ndizem me ëndrrat në Detin e Karnavaleve,
mes valleve dardhare si palët e ujëvarave.
E dua shpirtin korçar
të dehur lumturisht nga shkuma e birrës,
pa patur as grimcën e vogël të errësirës,
tek ecim fisnikshëm pranë kangjellave,
me sytë nga gugatjet e pëllumbave mes telave.
Shpirti korçar,
ushqyer me shijen e byrekëve dhe kërnackave pa fund,
me një serenatë që gurin e malit nga vendi e tund.
I dehur nga dashuria më e bukur e botës
me trokitjen e doracakut në kanatin e portës.
Për taka zonjash gurët e rrugicave bëhen qilim.
Kacaviren brenda teje tulipanët në lulëzim.
Për kë ta ngrej dollinë e parë të tryezës?
Këtu:
ku shpirti korçar
të jep gëzimin e përjetshëm të festës???
Shpirti korçar;
i lumtur.
i kadifenjtë.
Me pasaportë që kalon çdo doganë.
