Shtatorja e dhimbjes në kërthizë të Myzeqesë , po derdh lotë e kullon gjak . Një grua rozafë me foshnje në gji , u masakrua barbarisht me plumba . Sot , një foshnje jetime e pafat ,u gdhi me lotë ndër sy , me ballin të rrudhur nga fërshëllima e krismave . Vetëm Zoti e di , se si janë grimcuar pikat e qumështit të gjirit , në buzët e saj , kur plumbi ka gjakosur gjoksin e shenjtë të nënës . Sot , kjo foshnje jetime është zëri i te gjithë jetimëve fatkeq , që kanë të njëjtin fat tragjik ,të rriten pa dashurinë e nënës ,pa buzëqeshjen e saj diellore , pa fjalën e saj të ëmbël . Sot , kjo foshnje proteston dhe klithmon gjer në zenit , për të gjitha padrejtësitë që i janë bërë nënës së saj ,për dhunën fizike e psikologjike , deri në zhdukjen fizike , nga babai Otello . Sot , kjo vajzë është e pambrojtur nga e keqja , e shinjestruar qysh në fëmijëri , nga shigjeta e tërbimit mashkullor . Plumbi që vrau nënën , plagosi edhe pranverat e fëmijërisë së saj . Sot , kjo foshnje rrokullis në shpirt gurët e zemërimit dhe lotin e ka bërë gjyle topi ,teksa kërkon nënën e saj të dashur , nëpër mjegullën apokaliptike që ka mbuluar trurin e shoqërisë shqiptare . Cila dorë do ia fshijë lotët dhe a do të gjendet fjalë që ta ngushëllojë atë ?
Kjo foshnje ka të drejtën absolute të protestojë , për t’i treguar shoqërisë sonë me atavizma primitive , se as njerëzit e egër nuk ishin kaq të egër e të dhunshëm me gratë e tyre sa janë sot,meshkujt modernistë e të dhunshëm, me pamje më të frikshme se egërsirat .
Ndërgjegjësohu , o njeri , bëhu i përgjegjshëm për përgjegjësitë që ke si bashkëshort dhe si prind , për familjen dhe fëmijët !
Ndërgjegjësohu dhe protesto , o shoqëri shqiptare , se ky mjerim i trurit mashkullor , ka filluar të jap ndikim fatal , në shfarosjen e rozafave , në shterpësinë e dashurisë , në pakësimin e filizave të së ardhmes , në shtimin e jetimëve fatkeq , në prishjen e strukturës së familjes tradicionale dhe shkatërrimin e themeleve të civilizimit modern !
Prandaj , ty ,o grua që je gjallë , të them : Mos lejo askënd që të shkarkojë rrufetë e zemërimit mbi ty , mos lejo që emri yt të vetmojë , si qyqet mbi muranën e djerrët , mbuluar nga pluhuri dhe balta e ndëshkimit !
