Prej fushe nëpër kodra
ngjitet e ngjitet nata,
nga duart për në buzë
vjen qetë dashuria!
papritmas ndalin yjet,
në dëshpërim rënkojnë.
mallin e tyre zjarr
mbart fluturim puhija.
çuditërisht në pyll
gjithë zogjtë janë të qetë.
i shporr dhe ti ngurimet
të jesh në paqe me veten!
ca çaste rri symbyllur,
dëgjo si frymojnë detet!
dhe zemrat e stuhishme
i shporrin ethshëm dertet!
dihat përtej një dritë,
dëgjoj e ndjej një zë,
kërkoj të di se ku,
kërkoj e s’gjej asgjë!
magji e mbimagjishme
kjo natë gjithsesi:
ca zëra endacakë
dhe unë tek psherëtij…
