Ju lutem, më dëgjoni,
Unë jam ky që jam:
me këmbë si betoni,
me degë si një man.
Dhe jam krejt i zakonshëm,
i vdekshëm si dhe ju,
që mbiva në këtë tokë
dhe do të vdes këtu.
I rënë në qetësi,
si një vullkan i shuar,
u lë një grusht me hi.
Një pyll me mijëra duar,
u lë këto pak gjurmë,
ca dridhje vjershërie:
atyre që i desha shumë,
u lë një qiell me yje.
