Ana
Kishin debatuar gjatë për menyrën e sjelljes se tij , Ana u vesh dhe po dilte kur ju kujtua një shprehje që e kishte dëgjuar dikur.U kthye dhe i tha ftohtë .
Ne jemi te lirë në zgjedhjet që bëjmë … por janë zgjedhjet tona qē na mbajnë ne të lidhur !
Po mbytem tha dhe doli .
Ai e njihte aftësinë e saj për të qënë e drejtpërdrejtë , therrëse në atë që shprehte .Ftohtësia e saj ishte e frikshme !
Filloi të vraponte , donte të ikte nga vetja me gjithë çfarë kishte brënda saj , vraponte pa pushim sa filloi ti merrej fryma, u përkul vendosi duart te gjunjët dhe po qëndronte ashtu . Po ku po shkonte … ndihej bosh , nuk ndjente asgjë, asnjë dhimbje, as një lëndim … asgjë , ishte mpirë . Qënja e saj vetëm lëviste , çuditej me këtë gjëndje që nuk e kishte provuar kurrë më parë . Ishte pa shpirt , pa veten e saj , donte të ndjente atë tërbim që i shkaktuan fjalët e tij , donte të qante , por jo asgjë … një ngurtësim i frikshëm , nuk po njihte veten !
Por…. ohhh , donte të shkëputej ,ndoshta më mirë kështu , nuk donte të ndjente më , ndjeshmëria e saj veç përplasej , ajo nuk po gjente qetësi . Ishte një rrugëtim i lodhshëm , po vetshkatërohej po humbiste ngadalë, Ana nuk po mundej ta përballonte , nuk donte ta shikonte shpirtin e saj ashtu . Po pa të ishte asgjë , ndoshta ca lotē tani do i bënin mirë , ndoshta ajo ndjenjë gulçuese ne fyt do e ndihmonte të shpërthente si qënje e gjallë , duke bërtitur ,a duke rënkuar , nuk donte të ishte kështu .Ishte një shkëmb që nuk ndjente as prekjen e valëve , as rezet e diellit , ishte poroze dhe mund të shkërmohej në çdo moment të kthehej në pluhur , era do ta merte me vete do e shpërndante sikur të mos kishte jetuar kurr…. është e tmershme të ndihesh kështu . Çuditej nuk kam asnjë ndjenje inati , urejtje . Ishte sikur nuk kishte pasur jete, nuk mund të rrisillte në mendje asgjë me të , asnjë ndjesi , mall … Si ishte shkëputur kështu befas jeta e saj .
Kishte ecur shumë, dielli po perëndonte , shikonte hijen e saj që zgjatej . U kthye donte të ishte thjesh njeri , ti ndjente të gjitha ! Donte të ishte prane tij . Donte të ishte e lidhur me zgjedhjen e saj . Hyri në shtëpi , e gjeti të ulur në kolltuk , dritën nuk e kishte ndezur , qëndronte në atë muzgë i heshtur . Nuk mund ti shikonte qarte tiparet , por frymëmarja ishte e ngadaltë , e një njeriu të lëshuar . U afrua dhe ndjeu parfumin e tij , një rrymë e përshkoj të gjithën , e preku lehte në dorë, ishte e ftohte , nga mos lëviizja , dukej se kishte gjatë ashtu . E morri dhe e vendosi në faqen e saj , pastaj e puthi, i mbajti buzet aty të ngjehura në pëllëmbën e tij dhe priti…Dora u drodh pak pastaj nje ndjesi u shkëput prej saj si nje valë … ajo valë u rit dhe dora filloj te lagështohej . Ngriti kokën dhe dëgjoj një pëshpërimë , po të prisja … mos ik më …
Lotët filluan ti rridhnin , po ndjente …. jetën !
