Suplementi Pena Shqiptare/ Bardhyl Londo: Therrja e plepave buzë Lanës

498
Sigal

Ata ishin paqësorë
si një tufë pëllumbash mbi lëndinën e gjelbër.
Ata ishin naivë
si rekrutët rishtarë që i nisin me muzikë kasaphanës së luftës
dhe nuk e marrin me mend se çfarë i pret.
Ata ishin delikatë
si virgjëreshat para se ti bëjnë fli.

Po erdhën ca njerëz të çuditshëm
me sharra dhëmbëmëdha ,
me nofulla katalanësh,
me sëpata tehmprehta
dhe i therën plepat pa mëshirë.

Kasapë ishin,
kasapë të gjithë.

Shtrirë ashtu pa jetë,
kufoma pa emër,
pa identitet,
flakur pa mëshirë në morg pas një masakre,
të mbytnin lotët kur i shikoje,
por askush nuk u përlot,
askush nuk u hodhi një tufë lule
për ti përcjellë drejt asgjësë.

Vetëm vonë,
kur i hipën mbi ca makina përbindësha për ti çuar në fabrikën e letrës,
një tufë gjinkallash
si një tufë vajtojcash
ra përmbys mbi cungjet e gjymtuar
dhe ja dha kujës.

Natën qyteti fjeti i qetë.
Nuk e di çfarë ëndrrash pa.
Me siguri ëndrra
ku ujqit i shfaqeshin si qengja
dhe thertoret si lulishte.

Kasapë janë të gjithë,
kasapë.