KUR TË NJOHËSH PRILLIN
Pastaj erdhi prilli .
Dëbora me rrëketë e saj
Varga , varga .
I mblodhi të gjitha .
Të dukshmet dhe të padukshmet .
U fut nëpër rrembat e tokës.
Rrëkeja sulmoj furishëm tokën .
Lindën manushaqet !
M’u desh të flas për ty.
Të flas dhe të mos harroj se ekziston
Ekziston ashtu siç të mendoj unë
E rilindur përditë. Ngandonjëherë
e fshehur matanë kodrës
Në pritje se mos fundosesh
Të jem aty !Si një dëshmitare
Të jesh i bindur !
Nuk di të gënjej !
Do t’i them të gjitha !
Një hap! Dy hapa!
Dua të flas! Të kuptosh
Se nuk flasin vetëm njerëzit
fjalëshumë që nuk thonë asgjë
Flasin dhe ca të tjerë .
Enden nëpër kujtime
Lënë gjurmë në kohë
Gjurmë të bardha
Diku kam gjetur ca vende
Fshehur në mes të pyllit
Zhytur në cicërima zogjsh
Endur në zhukatje bletësh
Kam gjetur ca monopate të ngushta
që i kalon veç ti
Kam gjetur sytë e një bareshe
Enden larg
Të vështronte dhe dashurohej me ty
Me atë që di të bësh dhe që nuk di të të besh
Të endesh në prill dhe të kuptosh ,
se dramat e njerëzve zvogëlohen kur të njohin ty!
DASHURIA
Ky është ishulli im
Kështu më pëlqen mua të them
Se sa është e vërtetë,
këtë unë nuk e di
Përvec detit që një zot e di
sa më dashuron ,
dhe sa e dashuroj
Përvec mëngjeseve dimërore,
të heshtura deri në pafundësi,
dhe ato verore kur dielli
del që në pikë të mëngjesit ,
i plotë si portokallet e e furnizuesit tonë
që përpiqet ti shesë me hile
Të mëdhat mbi arkë e ato të voglat fare, në fund
Si klithmat që lë pas ishulli ngandonjëherë
me hije që i ngjiten pas mesnatës.
Gratë me të zeza që kthehen nga kisha e lagjes
dhe njerëzit që nuk pushojnë së uruari
‘ njëri -tjetrin: ”Gëzuar festën!“,
Megjithëse nuk shoh të jetë ditë pushimi .
Ndonjë Shën ka berë dhe këtë herë
mrekullinë e rradhës
Ky ishulli ynë
Një hiperbolë shkëmbore
që pluskon në ujë ,si një fortesë jete.
Më ka bërë të shkrihem njësh me të
e të shtrëmbërojë gjuhën kur vjen rasti,të flas si ata
E vendasit duke qeshur të më thonë ”maloke Krete !”
Ky ishulli ynë .
Pafunësisht më kujton nga vij .
Ashtu si dhe kënga që këndon
shoqja ime e punës ”greke” kur është e lumtur
”Për një bubuqe që largo,largo,
bënete` tranda`fil”Kujton gjyshen e saj Trëndafilja.
E me sytë dinak shikon nga unë .
Sikur unë të jem përfaqësuesja e vetme
e këtij kombi të ikur kokrra -kokrra .
E ti kërkoj llogari pse gjuhën time e tënden
ta flasësh kështu në fshehtësi .
Atëherë ishulli ynë …
Zgjon labirinthin e tij të famshëm
po në vend të femrave ka vetëm njerëz të mi .
