Nga Frank SHKRELI*
“Jeta është e shkurtër e studimi është i lodhshëm, njeriu është përtac nga mendja, publiku është i durueshëm dhe perdja është e siguruar kundrejt vërshëllimave, kështu që përse dikush të shqetësohet për faktet, kur është kaq e lehtë të lëshosh nga goja hamendje në tym?” Kjo thënie e të urtit Faik Konica m’u kujtua ndërsa po lexoja në shtypin shqiptar të ditëve të fundit, pohime sulmuese dhe reagime në lidhje me identitetin e nënës së Gjergj Kastriotit-Skënderbe. Ia lëmë fajin muajve të verës, pasi politikanët janë në pushime dhe si rrjedhim ka shumë pak lajme për të shkruar e për të diskutuar nga analistë e komentatorë, pasi duhet mbushur faqet e gazetave dhe ekranet e televizioneve m debate. Por, a duhet që në këtë mungesë aktivitetesh politike të kësaj vere – me përjashtim të zgjedhjes së kryetarit të Partisë Demokratike – t’i kushtohet një diskutim i tillë një personaliteti të kombit siç është figura e Heroit Kombëtar të Shqiptarëve, Gjergj Kastrioti – Skënderbe dhe etnicitetit të nënës dhe babait të tij. Është ky një debat i brendshëm dhe i pa nevojshëm midis shqiptarëve por për më tepër është shumë i dëmshëm, pasi sjellë ujë në mullirin e atyre që historikisht dhe sidomos viteve të fundit, kanë venë në pikëpyetje jo vetëm rolin e Gjergj Kastriotit Skënderbe, si Heroi Kombëtar i të gjithë shqiptarëve, por edhe identitetin dhe madje edhe historinë e shqiptarëve në përgjithësi, të cilën ata kanë kërkuar dhe kërkojnë që ta ndryshojnë, sipas interesave të tyre. Këta protagonistë, shqiptarë dhe të huaj – të kësaj fushate për tjetërsimin e historisë së kombit shqiptar, ose të pakën për hedhjen e dyshimeve ndaj fakteve historike – nuk janë as historianë, as akademikë, por janë politikanë të huaj dhe veglat e tyre shqiptare për të cilët, Faik Konica ka shkruar se nuk shqetësohen aspak për faktet historike, “Kur është kaq e lehtë të lëshosh nga goja hamendje në tym?” Për sa u përket të huajve, kjo nuk është për t’u habitur, kështu ka qenë dhe kështu do të vazhdojë të jetë qëndrimi i tyre ndaj historisë së kombit shqiptar dhe Heroit Kombëtar Gjergj Kastrioti Skënderbe. Por që shqiptarët, të luajnë kartën e të huajve duke hedhur dyshime mbi historinë dhe heronjtë e vet, kjo është pak e rëndë dhe e papërgjegjshme. Në të vërtetë, ky ka qenë dhe është objektivi përfundimtar i të huajve, që të mbjellin dyshime në vetë radhët e shqiptarëve mbi identitetin e tyre kombëtar dhe mbi historinë dhe prejardhjen e tyre. Kujt i intereson që në këtë moment të historisë të sulmohet figura e kombit shqiptar, sidomos nga njerëz që nuk kanë të bëjnë me historinë, por të cilët mund të kenë një platformë, për të përhapur dyshime. Mohimi i historisë dhe i identitetit kombëtar të shqiptarëve nga të huajt, historikisht, nuk është një subjekt i ri. Në kohë të caktuara është bërë dhe bëhet për qëllimet e tyre anti-shqiptare. Ne shqiptarët që kemi jetuar nën ish-Jugosllavinë e dimë mirë këtë lojë të armiqve të shqiptarëve, ndërkohë që regjimet e asaj kohe bënin çmos që të ndryshonin identitetin e shqiptarëve në trojet e veta, me ndryshim emrash e mbiemrash, por edhe toponimesh. Por që kësaj fushate t’i bashkohen vet shqiptarët, kjo është diçka e re. Këto mohime të historisë dhe të heronjve kombit shqiptar, përfshirë Gjergj Kastriotin Skënderbeun dhe familjen e tij, i kemi dëgjuar vazhdimisht nga qarqe politike, akademike dhe fetare, kryesisht nga qendrat historikisht anti-shqiptare: Beogradi, Stambolli e Athina. Këta kanë mohuar dhe madje kanë kërkuar zyrtarisht edhe ndryshimin e historisë së shqiptarëve sipas orekseve të tyre politike, fetare, ideologjike dhe historike, të momentit. Këto pretendime disa prej udhëheqësve më të lartë të këtyre vendeve i kanë shprehur madje edhe zyrtarisht, jo vetëm nga larg, por edhe gjatë vizitave zyrtare në Kosovë e në Shqipëri, ashtu siç ka bërë edhe Presidenti turk Erdogan në disa raste, ndërkohë që udhëheqësit shqiptarë nga të dy anët e kufirit heshtin ndaj këtyre pretendimeve dhe sulmeve kundër historisë së shqiptarëve autoktonë në trojet e veta me mijëra vjet. Për arsye që nuk dihen dhe mbeten të pashpjegueshme, përfaqësuesit e kombit shqiptar sot – përballë këtyre sulmeve të vazhdueshme, të jashtme dhe të brendshme, ndaj historisë kombëtare dhe veçanërisht fushatave të herë pas hershme kundër Gjergj Kastriotit Skënderbe – nuk mbrojnë historinë, figurat historike dhe identitetin e kombit shqiptar. Mbrojtja e historisë, e heronjve kombëtarë si Gjergj Kastrioti dhe mbështetja e identitetit historik kombëtar janë çështje të shenjta të sigurimit kombëtar, të vet ekzistencës së kombit. Përgjegjësia numër një e një shteti dhe e përfaqësuesve të tij është që të mbrohet historia dhe identiteti kombëtar ashtu siç do të mbrohej kufiri, në rast të një sulmi ushtarak. Mbrojtja e interesave kombëtare historike dhe të identitetit kombëtar, kur ato sulmohen pa të drejtë dhe pa fakte nga kushdo qoftë, nuk është shprehje nacionalizmi, por është vet-mbrojtje e ekzistencës së një kombi. Kombi shqiptar nuk ka krizë identiteti dhe udhëheqësit shqiptarë nga të dy anët e kufirit duhet të mbrojnë interesat kombëtare madje edhe para udhëheqësve të huaj – para të cilëve shpesh bëjnë temena. Sikur Shqipëria nuk ka probleme të tjera për të cilat analistë dhe komentuesit e gazetarët duhet të ndihmojnë në propozimin dhe gjetjen e zgjidhjeve, në vend që të merren me historinë dhe identitetin e kombit. Me historinë le të merren historianët. Por me të gjitha këto halle të vet shkaktuara, shumica e shqiptarëve e dinë se cili është identiteti i tyre, cila është historia dhe kush janë heronjtë e saj, si dhe cili është roli i Gjergj Kastriotit Skënderbeut në historinë e shqiptarëve ndër shekuj. Shpresojmë se Shqipëria do të jetojë përgjithmonë me identitetin e saj unik në zemrat e bijve dhe bijave të saj më të mirë, të atyre shqiptarëve që sipas At Gjergj Fishtës nuk janë vetëm shqiptarë me fis e me trup, por që janë shqiptarë me shpirt. “Shqiptarët me shpirt” të At Gjergj Fishtës, sot më shumë se kurrë, duhet të ruhen e të kenë kujdes interesat kombëtare nga sulmet e “zuzarëve” të Faik Konicës që “u lindën në Shqipëri”, por që luajnë lojën e dikujt tjetër. E fillova me fjalët e urta të Faik Konicës dhe po e mbaroj përsëri me Faik Konicën.
O shqiptarë, në qoftë se nuk kini çka u bëni të huajve që sulmojnë historinë dhe heronjtë e kombit shqiptar, përfshirë Gjergj Kastriotin Skënderbe – atëherë Konica porosit shqiptarët që të paktën t’i luftojnë ata që janë të “lindur shqiptarë”, por që punojnë kundër interesave të kombit, pasi vërtet: “…Është turp prej kësi krimbash, Të mundohet një komb trimash!”
*Ish Drejtori i VOA-s për EuroAzinë
Faik Konica
Tema: Poezi për Atdheun
Flamuri
Skënderbeu kur jetonte
Shqipëria lulëzonte.
Ishe e fortë, ishe zonjë
Kish në flamur një shqiponjë
Një shqiponjë me dy krerë
Ai lirisht hapej në erë.
Kur armiku na vërvitej
Flamuri i kombit ngrihej
Gjëmonin një mijë trumbeta
Suleshin treqind mijë veta.
Derdhin gjakun si të marrë
Që të mbaheshin Shqipëtarë.
Derdhnin gjakun pa peshuar
Për flamurin e bekuar.
Po trimat shkuan përjetë,
Shqipëria mbet e shkretë
Trimat shkuan edhe vanë
Kordhët po ndryshken mënjanë.
Kordhët ndryshkën e në baltë
Na ra flamuri i naltë!
Na ra flamuri i naltë
Mbeti e u kalb në baltë!
Sot kanë dalë ca zuzarë
Që ulëritnë shqipëtarë,
Po këtë emër e lanë
U bashkuan me aganë
E punojnë nat’ e ditë
Që të mbetemi pa dritë,
O zuzar, o tradhëtorë
Ne na bëjtit shërbëtorë,
Na e vuatlitë lirinë
E na shkeltë Shqipërinë.
Rrëmbyet e po rrëmbeni
Gjithë se ç’patmë e se ç’kemi!
Po mjaft! Koha është afër,
Kur të ndizet luft’e ashpër,
Lufta tri her’e bekuar
Që na ka për të shpëtuar,
Jo luftë kundër Turqisë,
Jo kundër mbretit Shqipërisë,
Po luftë për ca zuzarë
Që u linndë shqipëtarë
E, armiq të Shqipërisë,
I fryjnë dritës së lirisë,
S’na lënë dhe ne të tjerët,
T’dalim nga gjum’i errët,
Po ç’dëgjojnë ven’ e thonë,
E ç’shohin e tradhëtojnë
Është turp prej kësi krimbash
Të mundohet një komb trimash!
Ngrehuni, o shqipëtarë,
T’i shtypim këta zuzarë!
