Shqiptarët vazhdimisht kanë qenë përpara dilemës dhe rëndësisë jetike për të evoluar mendimin drejt një shoqërie, e cila duhet të shohë gjithmonë nga e ardhmja. Jeta e shqiptarëve ka vite që po shoqërohet me problematika të mprehta sociale. Dhe kjo duket qysh në edicionet e lajmeve, me të cilat ne jemi mësuar dhe nuk shkëputemi kollaj. Shqipëria duhet të kultivojë e promovojë qytetari, por kjo është akoma tepër e vështirë. Çmime që rriten çdo ditë, konsumi që bie, ekonomia në ngërç, papunësi, dhe probleme me gjeneratën e re. Ekonomia sa vjen dhe bëhet varësia jetike për shumicën e shqiptarëve, dhe në fundin e tunelit duket shpesh një dritë e zbehtë. Po të ndalesh tek situata me rendin publik, duket sikur asgjë nuk na bën përshtypje kur dëgjojmë se makinat hidhen në erë me tritol, njerëzit vriten si mizat, aksidentet shumëfishohen. Mafia ka dhe rrjetet kriminale janë ulur këmbëkryq në Shqipërinë dhe qetësia e rendi, janë terma që sfidojnë këtë qeveri. Nuk ka ditë që rendi dhe siguria e qytetarëve të mos kërcënohet nga vrasjet, dhe krimet e tjera. Kjo nuk është shoqëri dinjitoze që ofron siguri dhe jetë më të mirë për fëmijët, të ardhmen e aq më tepër nuk është kjo, ajo që dëshiruan 1 milion (shuplakat) shqiptarët që votuan rrotacionin e majtë. Duket se asgjë nuk ka ndryshuar, duket si diçka no0rmale edhe krimi, edhe grabitja, edhe vjedhja e bankave, edhe aksidentet, dhe ky normalitet i është bërë si diçka e zakonshme edhe qeverisë, e cila duhej të ishte rregullatori i mirëqenies , rendit dhe sigurisë instrumenti zbatimit të ligjit për të bërë zap cilindo që shkel ligjin dhe krijon kaosin. Ekonomia sot është kryefjala e çdo bisede nga shtresa më e ulët deri tek ajo më e lartë. E ndërsa e para synon sigurimin e bukës, e dyta të rrisë paratë që ka mbledhur. As ekonomia dhe as trafiqet e vjedhjet e bankave nuk po bëjnë ndonjë përshtypje sepse qëndrimi politik është sa provokues aq edhe i dëmshëm. Ata që sot bëjnë politikën e këtij vendi, e kanë përqendruar performancën e tyre tek mashtrimi, etika fallco, dhe korrupsioni. Simbioza e europianëve sot është shikimi nga e ardhmja. Por si mund të shikojnë nga e ardhmja ata që bëjnë politikën e këtij vendi, kur veç takimeve zyrtare, bisedat e tjera i fokusojnë tek veshja e shtrenjtë, parfumi i shtrenjtë, vila e shtrenjtë, shkollimi i fëmijëve i shtrenjtë dhe kjo mendësi për fatin e keq është parodia e ministrave dhe e shumicës së deputetëve. Është e këtij kontingjenti, por jo e 1 milion “shuplakave” që votuan verbërisht në 23 qershor alternativën e majtë. Kronologjitë e vrasjeve të ngjallin frikën, kurse deklaratat për shtyp shprehin “besimin dhe gatishmërinë e qeverisë për t’ju gjendur pranë çdo qytetari dhe për të ndëshkuar krimin dhe korrupsionin”. Shqiptarët besuan tek ndryshimi përmes “rilindjes” 1 milion “shuplakat” besuan tek rrotacioni politik verbërisht, më shumë se çdo investim tek rrugët, kanalizimet, turizmi, ndërtimi, tek ndëshkimi dhe rruga e re drejt mirëqenies europiane. Votuan kundër atyre që u denoncuan për ryshfete, për grabitje fondesh, dhe shpresuan më mirë. Shqiptarët janë kurajozë, dinjitozë, bujarë, ata gjithmonë bien dhe ngrihen, shikojnë nga e ardhmja. Është e pafalshme dhe kriminale t’i mashtrosh, t’i trajtosh si turmë e budallepsur, si njerëz pa vlerë, kur ata janë më të duruar se, ç’duhet, më të mirë se ç’duhet, më bujarë dhe më tolerantë se ç’duhet. Shoqëria shqiptare nuk mund të bëjë kompromis me korrupsionin, nuk mund të heshtë kur shikon pasurimin e mafies, nuk mund të heshtë përballë nepotizmit, klientelizmit dhe oligarkisë. Shoqëria shqiptare duke parë gjithmonë nga e ardhmja, nuk mund të dëgjojë politikanë që nuk kanë strategji dhe objektiv të qartë. Duke parë nga e ardhmja shoqëria shqiptare dhe mendimi i saj duhet të jetë fuqia dhe formula që duhet të lëvizë batakun, ku aktualisht është zhytur vendi.