Për mijëra vjet, komunitetet fetare dhe shpirtërore anembanë botës janë organizuar rreth praktikave specifike që ato i konsiderojnë kuptimplota.
Vitet e fundit, shkencëtarët kanë qenë në bisedë me komunitete të tilla, duke u përpjekur të mësojnë rreth këtyre praktikave, ndonjëherë t’i përsosin ato dhe të testojnë efektet e ndërhyrjeve të lidhura me mirëqenien. Edhe pse nëse një praktikë është me të vërtetë “shpirtërore” varet nga personi dhe nga ajo që ata e konsiderojnë të shenjtë, këto aktivitete mund të jenë pjesë qendrore e një stili jetese që i jep përparësi dhe integron spiritualitetin dhe mirëqenien.
Më poshtë janë pesë forma të praktikës shpirtërore që kërkimet psikologjike sugjerojnë pwr rritjen e mirëqenies.
Meditim
Praktikat e meditimit i referohen një koleksioni të gjerë aktivitetesh që kërkojnë të përqendrojnë mendjen. Në të vërtetë pothuajse çdo gjë mund të jetë mbështetje për vëmendjen gjatë praktikës së meditimit. Për shembull, ne mund të fokusohemi në frymëmarrjen tonë, një fjalë kuptimplote sipas zgjedhjes sonë, një rrush të thatë, lëvizjen e dritës në dysheme ndërsa del nga dritarja, tingujt e një zogu, ndjesitë e dhimbjes emocionale ose fizike, një tekst që ka rëndësi shpirtërore, mirësinë e një njeriu të dashur, ose praninë e hyjnores, vetëm për të përmendur disa.
Vitet e fundit, një sërë aplikacionesh janë bërë të disponueshme për të ndihmuar njerëzit të përfshihen në këto lloj aktivitetesh.
Frikë
Dacher Keltner e përkufizoi frikën si ndjenjën që marrim kur jemi në prani të një misteri të gjerë që tejkalon të kuptuarit tonë për botën. Për shembull, ne mund të ndjejmë frikë në praninë e diçkaje të madhe, të fuqishme, të përjetshme ose të ndërlikuar. Njerëz të tjerë mund të na lënë të mahnitur gjithashtu për shkak të virtytit, njohurive ose aftësive të tyre mahnitëse.
Falja
Falja i referohet një procesi të heqjes dorë nga emocionet negative dhe nxitjet për të kërkuar hakmarrje ose për të shmangur një tjetër për shkak të dhimbjes që na shkaktuan. Më e rëndësishmja, falja nuk duhet të përfshijë t’i themi një personi se i falim, të falim ose harrojmë një veprim lëndues ose të rivendosim një marrëdhënie.
Everett Worthington dhe kolegët e tij krijuan një praktikë specifike faljeje që e përmblodhën me akronimin “REACH” (kujto, ndjeshmëri, altruizëm, zgjedh dhe mbaj). Në këtë praktikë, ne sjellim në mendje sa më saktë që të jetë e mundur atë që dikush bëri për të na lënduar. Më pas, ne kërkojmë të vendosim veten në vendin e shkelësve tanë, duke u përpjekur të imagjinojmë se çfarë forcash të së shkuarës apo të tashmes mund t’i kenë çuar ata në veprimet e tyre për keqardhje. Në këtë pikë, ne mund të zgjedhim të japim dhuratën e faljes (dhurata është kryesisht për veten tonë). Ndërsa ndjenjat e vështira rishfaqen, mund të na duhet të mbajmë këtë vendim dhe t’i kthehemi këtij procesi të dorëzimit.
Dhembshuria
Dhembshuri do të thotë “të vuash me” ose “të vuash së bashku”. Një mënyrë për të rritur dhembshurinë është nëpërmjet një praktike meditimi në të cilën ne i thërrasim njerëzit në mendje dhe u shprehim atyre dëshira të mira, si p.sh.
“Jeto me lehtësi.” “Ji mirë”
Kjo mund të fillojë me një të dashur në mendje. Më pas mund të përparojmë te një i panjohur i njohur, si për shembull një fqinj. Më pas, ne mund të vazhdojmë me dikë me të cilin po luftojmë. Ndoshta dikush nga i cili ndihemi të neveritur ose të përbuzur ndaj tij. Së fundi, ne mund të imagjinojmë grupe njerëzish që nuk i njohim, nga grupe të ndryshme ose në pjesë të ndryshme të botës, të lidhen me kujdesin tonë për mbarë njerëzimin.
Dhembshuria për veten është e ngjashme, por përfshin një praktikë ku ne qëllimisht i japim mirësi vetes, duke pranuar me ngrohtësi dhe kujdes se edhe ne jemi njerëz dhe të kufizuar.
Mirënjohje
Sipas Robert Emmons, mirënjohja përfshin një njohje të së mirës në jetën tonë dhe se si kjo e mirë vjen nga burime jashtë nesh.
Një praktikë e provuar dhe e vërtetë e mirënjohjes quhet “Tre gjëra të mira”. Në këtë ushtrim, ne ndalemi për të shijuar, ndarë ose shkruar për tre gjëra të mira në ditët tona. Si pjesë e kësaj, ne ndalemi për të vlerësuar dhe shprehur falënderimet për burimet që bënë të mundura këto gjëra të mira.
Një mënyrë tjetër e thjeshtë por e fuqishme për të praktikuar mirënjohjen është të shkruajmë letra ose shënime që shprehin vlerësimin tonë për njerëzit që bënë diçka të veçantë për ne – diçka që na ndikoi pozitivisht ose na bëri të ndiheshim mirë – dhe të cilëve nuk i kemi shprehur mjaftueshëm falënderimet tona të thella.
