Gjithmonë çudira,
Ka e do të ketë,
Se të vjen pickimi,
Andej nga s’e pret!
“Lot me ty o djalë,
Se ta din merakun”,
Po Portokadhia,
Ka nxjerrë dajakun!
Ka nxjerrë dajakun,
Kjo zuskë e mallkuar,
Vlerat e vërteta,
Për t’i masakruar!
Doli në ekran,
Një zhapik humori,
Dhe vargjet e këngës,
Një nga një i mori!
Një nga një i mori,
Ky biçim zhapiku,
Dhe u ekspozua,
Si një farë kritiku!
Tridhjetë vjet më parë,
Kënga është kënduar,
Sukses absolut,
Ndaj dhe s’është harruar!
Ndaj nuk janë harruar,
Kurrë vargjet e mia,
Se i di përmendësh,
Dhe Portokadhia!
Kur çmime nderi,
Ne më të fitonim,
Qe Portokadhia,
Në allatet e Gonit!
Lot me ty o djalë,
Ka mbetur si nuskë,
Dhe s’u bë hataja,
Që e shan një zuskë!
Në të gjithë shekujt,
Që ka Perëndia,
S’ka gjë më banale,
Se Portokadhia!
Meqë leje hiç,
Për vargjet s’më mori,
Unë do t’i vë emrin,
Bordello humori !
Kam thënë se është Top-i,
Një ishull lirie,
Ndaj dhe i them vetes,
Pika që s’të bie!
Ndaj dhe i them vetes,
Të rëntë një pikë,
S’ka ishuj lirie,
Që rrisin zhapikë!
Siç bëra dikur,
Luftën me Xhuvelin,
Me Portokadhinë,
Tash e kam duelin!
Në asnjë betejë,
Kurrë s’kam bërë hile,
Shpejt do nxjerr në dritë,
Ca burra me bile!
Nga Portokadhia,
Do kërkoj një listë,
Drejtor – producentë,
Lolo – skenaristë!
Tani s’kisha punë,
Po punë më nxori,
Kjo Portokadhia,
bordello humori!
Bordello humori,
Kozmara e Dura,
Burrat porsi gra,
Gratë porsi burra!
Le të mprehin lapsat,
Duri e Kozmai,
Se s’kanë rënë akoma,
Në duar ustai!
Nga kjo do mësojë,
Edhe Topi vetë,
Se si mund të bëhet,
Humor i vërtetë!
Se si mund të bëhet,
Humor i vërtetë,
Krejt pa ulëritur,
Pa banalitet!
Sa ç’bën për një javë,
Kopeja gaztore,
Unë e bëj me bythë,
Për një gjysmë ore!
