MIQËSI E PAPRISHUR
(Ia kushtoj Vilson Plakës)
Miqësia jonë të mos prishet në fuçitë e viteve,
I derdhim pak kohë mërie uthullore.
Aq kohë mërie sa i duhet muzgut të shpuar,
Të derdhë ankimet
Në kanalin e veshit të mesëm
Të agut të një ideje guximtare.
Aq kohë mërie sa i duhet të mençurit,
Të gjejë adresën e pasigurisë
Te miqësia e zgjeruar nga paraja.
Kaq pak kohë mëri, them unë,
Nuk bëhet hataja.
PAKËNAQËSI
Flokët të mbushura me polenin
E lulëzimit të ngjarjeve makabre,
E shkund mbi ty dobësi ligji,
Ngecur si një anije
Në cektësinë e ushtrimit të detyrës
Në terrenin plot drama njerëzore.
Si shenjë e pakënaqësisë së madhe popullore.
TIM NIPI
Ashtu si ti, o i miri vogëlush,
Që sapo ke shqiptuar fjalën “baba”,
Mbath të miat sandale
Me numrin dyzet e katër,
Thjesht për të ndezur gëzimin në vatër.
E liria jonë me të voglat këmbë
Mbathka sandalet e skandaleve të mëdha
Të atyre
Që janë në pushtet.
Thjesht për të na ngritur nga inati
Qimet e flokëve përpjetë.
