Analizë nga Mirela Karabina/ “Pakti për universitetin”, dështim i Reformës në Arsim dhe “Flaka olimpike” studentore për ëndrrën në BE

615
Sigal

Mirela Karabina, ish-ministre e Arsimit

Protesta e studentëve dëshmoi qartazi se reforma në arsimin e lartë ka dështuar. Dhe, në një shtet që funksionon normalisht, qeveria duhej të ishte tërhequr, pasi reforma ishte e saj dhe Ligji i Arsimit të Lartë ishte i saj. Por, jo vetëm që kjo nuk ndodhi, por qeveria nxitoi të gjente “shpëtim”. Kështu, me një revansh absurd ndërmori një nismë, një “pakt” pa palë, një “pakt” të saj, pra, shkroi një“defter bakalli” që vulosi dështimin e Reformës në Arsimin e Lartë. Studentët nuk gjetën zgjidhje, por një “defter qeveritar” me disa pika, dhe një ministre që dilte “derë më derë” duke i treguar ‘tutorin” e ri studentëve: Një tjetër ministri do t’i kishte në patronazh ata, por jo për arsimin, por për t’i “zgjidhur” hallin e punësimit. Dhe, madhështia e protestës studentore “zgërlaqi” këtë shfaqe mjerane por, fatkeqësisht, me personazhe realë.

Por çfarë ishte pakti?

Asgjë më tepër se 11 VKM të miratuara dhe të hyra në fuqi në shkelje me parashikimet e bëra nga Ligji i Arsimit të Lartë dhe Kushtetuta. Pra, një vazhdimësi e minimit të autonomisë universitare. Në vend që Qeveria dhe Ministria e Arsimit të përmbushin detyrimin institucional, transparencë të veprimtarisë së tyre në lidhje me arsimin e lartë duke i dhënë përgjigje pyetjeve:

  • Cilat ishin rezultatet e Reformës në Arsimin e Lartë?
  • Pse ligji vazhdon të ketë mungesë të akteve nënligjore duke zhytur në paligjshmëri
  • universitetet?
  • Pse ligji nuk zbatohet, por dalin VKM-ra në kundërshtim me të?
  • Pse diplomat nuk janë të barasvlershme me simotrat e tyre evropiane?
  • Pse mungon arsimi cilësor dhe kërkimi shkencor në institucionet e shkencës?
  • Pse buxheti për arsimin nuk është rritur sipas parashikimit në programin qeveritar?
  • Pse janë kushte mesjetare jetese në Qytetin Studenti?

Ata zgjodhën një nismë, dhe, jo për studentët, jo për universitetin, por për pedagogët me qëllimin e vetëm, ruajtjen e karriges së pushtetit, e cila, tashmë, ishte thyer. Kështu, përballë uraganit studentor, Kryeministri drejtoi gishtin tek pedagogët e ‘korruptuar”, sipas tij, pra, ata ishin “e keqja”, ata duheshin ndëshkuar dhe i “ndërseu” studentët drejt tyre, ,kolektivisht, duke dëmtuar një raport tejet të rëndësishëm dhe delikat, raportin pedagog-student.

Pra, kryeministri na i paskësh ditur shkelësit e ligjit dhe nuk i paskësh denoncuar?! A është normale kjo heshtje?! Kujt i intereson denigrimi publik i pedagogëve?

Fatkeqësisht, Qeverisë dhe Ministrisë së Arsimit si levë shpëtimi për ruajtjen e pushtetit. Kështu, kontrolli anti-plagjiaturë i disertacioneve, vlerësimi i performancës në mësimdhënie të personelit akademik dhe kodi i sjelljes për kërkimin shkencor u konsideruan si detyrë e institucioneve jashtë universiteteve, sipas “paktit qeveritar”.

  • Por, këto përcaktime ishin në kundërshtim të hapur me parimin e autonomisë së institucioneve të arsimit të lartë, sepse ndërhynin në pushtetin e tyre për të marrë vendime në mënyrë të lirë e të pavarur.
  • Por, ky parim dhe të tjerë kanë mbetur veçse një utopi, pasi universitetet janë “kapur prej fyti” nga qeveria dhe ministria e Arsimit.
  • Por, çfarë ka ndodhur me “Paktin” apo “Paketën 8+” tre muaj pas hyrjes në fuqi?

Jo transparencë dhe mosrealizim është filozofia që karakterizon veprimtarinë e qeverisë dhe ministrisë së arsimit në veprimtarinë e tyre. Mungesa e portalit të transparencës (parashikuar në pakt) lë në terr informacione mbi harxhimin e parave të studentëve, aq shumë e dëshiruar nga studentët dhe publiku. Gjithashtu, procedura e përzgjedhjes së anëtarëve të Bordeve të Administrimit ishte jo transparente, duke mos zbatuar kriteret e hartuara për këtë proces. Megjithëse i shkarkoi publikisht ,anëtarët e bordeve të universiteteve (përfaqësues të ministrisë së Aarsimit) si përgjegjës për keq menaxhimin e parave të studentëve (lidhur me blerje automjetesh, luks zyrash etj.) dhe i etiketoi me profil të ulët publik, Kryeministri dhe qeveria nuk i shkarkoi ata nga pozicione të tjera publike, ku menaxhojnë më shumë para të qytetarëve. Gjithashtu, administratorët e universiteteve, përgjegjësit kryesorë të menaxhimit të parave të studentëve vazhdojnë të jenë në detyrë. Dhe, kjo nuk nuk është rastësorë, nuk është e parëndësishme, por është e qëllimshme, pasi janë ata, përfaqësues të qeverisë dhe ministrisë së arsimit që menaxhojnë financat e universiteteve. Ndryshimi i rregullave të lojës, vendosja e mesatares së ponderuar ka ndryshuar numrin e studentëve që përfitojnë ulje tarifash, duke tjetërsuar parashikimin ne “pakt”. Asnjë transparencë dhe asnjë zgjidhje në lidhje me kontratat për kartën e studentit (gjashte vite në pritje për kontratat). Pra, qeveria dhe ministria ndërmorën një nismë “Pakti për Universitetin” në kushte të vështira për ta, por me qëllim e vetëm të “shuarjes” së protestës studentore, dhe jo për t’i dhënë zgjidhje kërkesave të tyre thelbësore tejet të rëndësishme: arsimim cilësor, arsimim bashkëkohor dhe kushte normale jetese. Por, përsëri, qeveria dhe ministria e arsimit nuk ia dolën, përsëri dështuan dhe këtë herë. Kështu që, qartazi, “Pakti” nuk është gjë tjetër veçse “epitaf” në pllakën e Reformës së dështuar.

Por, dështimi i tij ka zhgënjyer përsëri studentët, ka zgjuar revoltën e tyre, po rindez “flakën olimpike” për qëllimin final: përmbylljen e protestës historike studentore për ëndrrën evropiane: “E duam Shqipërinë si gjithë Evropa!”

Dhe, studentët e bashkuar realizojnë çdo ëndërr, ata shkruajnë historinë…