Shqipëri moj, ç’fat që ke!
Çdo pëllëmbë e kafene,
ku del tymi i hashashit
dhe këndon gryka e kallashit!
Shqipëri vend plot çudi,
çdo shtëpi e një parti.
Zot more i madhi Zot,
pa mitingje s’rrojmë dot!
S’duam ujë e s’duam drita.
S’duam bukë e s’duam grurë.
Zot more i madhi Zot,
pa parti mos na le kurrë!
Sipas kokës edhe festën.
Ndaj të themi të vërtetën:
Pa këta plotikanë,
nuk e duam fare jetën.
Shqipëri moj Shqipëri,
vend i vetëm pa ushtri!
Eh, sa keq ndihet flamuri,
tani s’kemi as pushkë druri.
Plot gjyqtarë e prokurorë,
plot doktorë e profesorë
prej qytetit e katundit,
po sërish ne prap të fundit.
Plot gjyqtarë e prokurora,
sa bandit, aq edhe horra.
Nuk ka gjyqe, por pazar,
rroftë drejtësi e vrarë!
Ne të parët në nënshtrim,
më të çuditshmit e globit.
Nuk ka mbetur me njeri,
pa u shpallur ‘Nderi Kombit »
Nuk ka gjoks pa dekorata!
Për të gjithë ndrin ylli fatit.
Nuk mbeti asnjë fshatar,
pa u shpallur „nderi fshatit. „
Klubet plot me të papunë,
ku rakia derdhet lumë.
Koha kurrë s’mund t’ju teprojë,
se zenë gjithë botën në gojë.
Lëviz gjuha nëpër dhëmbë,
nuk lamë hoxhë pa i bërë këngë.
Që nga Shkodra gjer në Vlorë,
janë vetshpallur mjaft shenjtorë.
Shumë parti e shumë shoqata,
që i kanë duart të gjata,
i shërbejnë vetëm lekut
dhe, flasin kodra pas bregut.
Dhe të huajt që na vijnë,
i shikojmë si perëndinë,
vetëm në fb të gjithë,
japin jetën për lirinë.
Në Facebook çdo ditë e natë,
qindra njerëz grinë sallatë.
Mbushur fb me lule,
tava, pilaf e fasule.
Shqipëri me male pyje,
me 140 yje.
Demokratë e socialistë,
që zgjedh populli në listë.
Ca pushtet – ca opozitë,
yje që nuk bëjnë dritë.
Ca të rinj e ca flokëbore,
që i thonë këmbës dorë.
Ja pra, nuk ka shumë sekrete,
pse flet populli me vete…
Populli që sallat mbush,
Flet, por se dëgjon askush.
