Valter Dauti: Letër (e mbyllur) Dritëroit

789
Sigal

 Gazeta Telegraf/



Valter Dauti: Letër (e mbyllur) Dritëroit

 

Nuk na duan,s’di se pse Dritëro,

Ç’është kjo kohë? Më të shumtët pështyjnë !

Unë ombrellë ty të bëhem ngado,

Të këqijtë, me bërryla më shtyjnë.

 

Nuk na duan dhe çudi, ç’është kështu?

Ti ombrellën i zgjat gegëtoskut.

Edhe balta të jetë gjer në gju,

Nga Tropoja, në fund të Njew Jorkut.

 

Dhe dervishin e bën kapelan,

Kapelanin e ngre, e bën Papë,

Dritëro, që me dritë më mban,

(Ti,  i  keqi je, prapë se prapë!)

 

Ç’kohë është  kjo e ngratë kështu?

Që njeriun e shtyp si një morr?

Jataganë mbajnë të gjithë përmbi gju.

Shoqi-shoqin të bëjnë theror.

 

 

Vallë, ku humbëm në rrugën e trishtë?

U përziemë, u bëmë s’di se ç’far.

Dritëro, Dritëro,shpirt i brishtë,

Qofsh gjithmonë mbushur dritë si fanar !

 

Nuk na duan. Xhins e farë bëjnë theror,

Nuk e di ç’kohë e mbrapshtë u lind,

Dritëro, dritë e paç çdo tetor,

Dritëro,për të ligjtë, u bëfsh xhind!

 

Nuk na duan,njëri-tjetrin pështyjnë,

Ç’ishe ti, çfarë jam unë…(Zot o Zot !)

Njëri-tjetrin humnerës e shtyjmë,

Dhe kur s’je…qajmë të gjithë me lot.

 

…unë ombrellë le të jem në tetor,

Kur ndër gjethe shkërmoqen stuhitë,

Dritëroi i mirë si shenjtor,

Dritëro që ke bërë vetëm dritë.



Urim për ditëlindjen
time

 

U poqe,more, miku im i mirë,
U bëre burrë i bukur!
I nise rrugët që pa gdhirë,
Herë dukur,herë pa dukur.

 

Dy çupëza si nimfa, rrite,
(Pjellë-Engjëllit që thinje !)
Me dorë u dhe formë në vite,
U dhe frymë Perëndie.

 

Pa,ndonjëherë,bëre nën udhë,
I shtyrë dhe nga halli,
Veç,shenjtërinë s’e hoqe kurrë,
E vure dritë te balli.

 

Dhe,zemrën ,kurrë s’e poshtërove,
Të dridhet si një flutur!
Dhe,dole burrë,para çdo prove,
Siç del një burrë i bukur!

 

U thinje,more,mik i mire…!
Të grinden përrenj te balli!
Të ecke jetës,është vështirë,
Kjo jetë, mundon si djalli.