Kurdoherë do të gjendet një penë për të shkruar për të ardhshmen, por asnjëherë nuk do të gjendet një gomë për të fshirë të kaluarën-
Ditët e fundit doli në qarkullim një libër i veçantë, ndër të veçantët që shohim nëpër vitrina të librarive në kryeqytet. Është libri i njëmbëdhjetë i gazetarit e shkrimtarit tashmë të afirmuar Dhimitër Shtëmbari, Nder i Qarkut të Fierit, titulluar “12 Shenjtorët e Punës”, me një parathënie vlerësuese të Prof. As. Dr. Gaqi Tanku. Kjo vepër me 160 faqe mban peshën e një monumenti të bronztë kushtuar dymbëdhjetë Heronjve të Punës Socialiste, dekretuar në vitet 1945 – 1990 për rrethin e Lushnjes. Është një përmendore e shkruar për tri gra e nëntë burra, lindur dhe edukuar në truallin myzeqar, gjurmët e të cilëve janë sinqerisht, plotësisht dhe përfundimisht të shenjta. Motivet e jetës së tyre, nga mosha e njomë deri sa dolën në pension apo gjer edhe disa syresh u ndanë nga jeta, ishin kilometra larg motiveve të sotme që ushqehen tek brezi i ri për punën e dobishme shoqërore. Ata kishin tjetër njësi matëse për veten, familjen, punën dhe jetën në tërësi. Ata Të Dymbëdhjetë realisht janë simbol i fjalës PUNË; punë për të mirën më të fuqishme të shoqërisë së kohës që ata jetuan dhe për tërë brezat që do të vijnë; për vijimësinë e pandërprerë të kapërcimit të vështirësive, pa u trembur prej tyre. Punë të ndershme në të mirë të zhvillimit harmonik të pronës së përbashkët, për rritjen e mirëqenies e për lulëzimin real të Shqipërisë sonë të dashur. Ata e ‘harxhuan’ jetën e tyre me moton: Puno e jeto vetëm me nder! Eh, sa lart e larg janë ata Të Dymbëdhjetë me kohën e sotme! Ata janë male, majat e të cilëve vetëm shihen dhe u ndjehet madhështia, por nuk arrihen më!