4 Korrik, 243 vjetori i Shpalljes së Pavarësisë së SHBA.
Meditim
Nuk e di sa luftë është bërë,
por e di se është luftuar shumë.
Eci Bostonit të bukur e të qetë
dhe s`e di se nga më vjen kjo zhurmë?!
Këto troke kuajsh, këto krisma,
këta burra që luftojnë për pavarësi.
S’di se nga më vinë, s’di se si i shoh,
ndërsa bëjnë dhe shkruajnë histori.
Këtë Boston që gëzoj unë sot,
e mahnitur, me pak lot në sy.
Duke u përulur me nderim të plotë,
për ata që bënë dhe shkruan histori.
S’di se si i ndiej, si më vinë kaq pranë,
ndërsa shëtis me tim Bir në krah.
…Troku që u shua,
zëri që u fik,
është vetëm njëri nga ata…
Që ndërtuan ëndrrën e botës,
këtë vend të lirë e të begatë.
Ketri i vogël luan në një kopsht,
si në një perandori të artë!
Të bekuar qofshi o heronj!
O ju Njerëz, që nuk jeni më!
… Ç’është ky trok i fortë që më ndjek?!
Kjo betejë e ashpër?!
Ç’është ky zë…?!
Përballë memorialit që u është kushtuar Burrave që nënshkruan Deklaratën e Pavarësisë, 1776.
*Poezia eshte botuar ne librin “Muzgjet e Bostonit”, 2018.