Fabul
Një ditë vere pranë qymezit,
Bisedonte zonja dhelpër,
Me ca pula dhe këndesin,
Për një politikë tjetër.
-Iku politika e vjetër.
Më besoni, miq të dashur!
Skamjen do zhdukim pa tjetër,
Do të jemi veç të pasur!
Tash e tutje bashkë do jemi,
Si në punë edhe në jetë,
Frikë nga njëri tjetri s’kemi
Rrofsh, demokraci e vërtetë!
Ç’i hutoi për një moment,
Shpezët e gjorë me fjalime,
Porse shpejt u erdhën mend
-Dhelpra, thanë- s’mban premtime.
Ndaj iu kthyen të gjithë një zëri:
-Kot po hiqesh namusqare,
Po ta themi shkurt e prerazi,
S’të besojmë, moj gënjeshtare!