Një e puthur
Qindra vjet më parë
Më stolisën perënditë,
Më falën gjithë mirësitë,
Më dërguan tek Orfeu.
Sa më pa e më rrëmbeu.
Unë e vogël e plot zjarr.
Të ik, jo, nuk më thanë…
Një e puthur që atëherë
E la Sibilën shtatzënë…
Më lër të besoj
Besoj tek ai që më do,
besoj në një prekje kalimtari…
Besoj në vështrimin e tij,
të tharë prej mungesës së një gruaje,
besoj në buzët e atij
që pëshpëriti emrin tim,
besoj në një qiell,
melankolik e të njelmët,
besoj nën një shi të ngadaltë tit-tik,
besoj në një gotë të kuqe të kthjellët,
besoj në një paqe që kalldrëmet i shndrit,
besoj në një zemër që nuk njeh hakmarrje,
besoj në një gjyq që vetëm sorrat e dinë,
kur vijnë rreth e rrotull dhe qiellin e nxijnë,
besoj tek ai që më do,
e me tund si në djep,
mendtë të më merren e gjumi të më zërë,
nëpër ëndrra sikur vrapoj e xixëllonjave u qepem,
lemëëë… më lër… të besoj…
Ai më dashuroi
Ai më dashuroi,
gjer në vajin e një violine,
gjer në rënien e dhimbshme të gjetheve,
gjer në ngrirjen e akrepave,
gjer në fryrjen e një qielli,
gjer në pikëzën e fundit…
Ai më dashuroi,
gjer në flakërimin e një fustani,
gjer në gjoksin e paprekur,
ai më dashuroi, sepse nuk më pati,
ai me dashuroi si një pikëzë të fundit…
Zot i dashurisë
Ai është Zë,
Zë që e sjellin me vete zogjtë
më kërkon pranë tij,
me histerinë e frymëmarrjes së gjallesës,
me çmendurinë e bubullimave të organeve,
në shkëputjen e rrufeve të bardha,
gjer në shpërbërjen e prishjen e tij…
Muhamed, o Pejgamberi Muhamed,
sapo e rilinda Krishtin…
Fluturoj
Fluturoj mbi një qiell të pa qiell,
sillem vërdallë si ai korbi i pa korb,
një grusht tingujsh shpërndaj nëpër ajër,
të hap një shteg të egër dhe ta pagëzoj…
O nënë, o babë, o bashkatdhetarë,
shirat ma rrëmbyen trikon jeshile,
valixhen prej druri ma varrosën hipokritë,
po kam një dëftesë gjimnazi symelankolike,
që rri e fle në rafte, si fantazmë – relikte…
O njerëz, mos kini besim tek unë
se rrëshqas prej lotëve e mbytem në lumë…
