Mos e hidh bukën në rrugë, në kosh,
as edhe një kafshatë mos shpërdoro ti,
se përlotur e kam vlerësuar në rini,
prapë më shtyu kështu të vjershëroj dhe sot.
Të vjen buka në tavolinë,
të vjen me sa djersë e mund…
Në fushë është dashur sa shumë punë
dhe për të ardhur është dashur shumë rrugë.
Në kazanë e mbledhin të skamur,
duar fëmijësh zgjaten të mpirë;
sikur edhe një thërrime buke mos të flakësh,
se të shtrëngon e të zë fytin si mallkim.
Buka e florinjtë ushqen jetën,
buka jep vitalitet, ka premisë,
buka është energjia e njeriut,
bukës edhe një kore mos i hidh!