Ku je, ku je britmë, shpërndahet nga honinë hon,
Është thirrja e nënës,që fëmijët e saj kërkon.
Asaj ju shpërndanë nëpër botë në tërë kontinentet,
Plot dhimbje nëna e shkretë në pritje po tretet.
-Ku je?-thërret motra për vëllain,diku të degdisur,
që u nis në mesnatë,kur faqja si kish dirsur.
-Ku je thërret ajo qëëndrrat e fjetura i trazoi.
Që turma barkëtharë nuk dihet ku e çoi.
Në një kortragjik të gjithë thërrasin,
çirren , lebetiten sa ndjenjat shpesh humbasin.
Gjithçka e bën rrëmujë një zile telefoni,
Që mund t’u thotë nuk është më,mos e kërkoni!
Një tjetër mund t’u thotë s ’ e dimë,s ’ e kemi parë,
Jeten e ka dhënë në kufi,tek grindej me ushtar ë …
Në një natë sterrë të zezë dallga na e përpriu,
Në një shpellë maj ë nj ë mali e pam ë se si ngriu’
Ku jeni ju,një komb kërkon bijtë e vet,
Që u shitën nëpër bot’ si skllevrit në mesjetë.
Këtë thirrje e bëjnë dhe hipokritët , pushtetarët,
Që pazaret më të ndyra i bëjnë me të vrarët.
Oh,se çdo shqiptar i vrarë e ka Brenda njëçek,
mjaftonqë ta ketë vrarë një serb,apo grek ,
Për të vrar ë një shqiptar kollaj gjendet shkak,
mjafton të tund flamurin dhe mbytet krejt në gjak.
Për një mësues që vrau kam shkruar një poemë,
Disa botues të mi mbet ë n gjatë në dilemë.
Gjykata kish vendosur,e d ë noi kriminelin,
E një poet thënka se ligjin po e shkelin’,
Revolta ime është e drejtë dhe ngrihet në ekstazë,
Gjykatës,prokurorë, i quan vetëm se shtazë.
Në asnjë vend të botës mësuesinxënësin s ’ e vretë,
Vrasësit,ata që me zjarre hekur erdhën në pushtet.
Lexoi këto vargje të mbushur plot revoltë,
Po deshe vehten mbaje e mos i shko në mort.
Asaj nëne shamizez ë , i therën djalin kërthi,
Se e deshi përmbi jetë FLAMURIN SHQIPËRI
