Tri poezi
Ti je një dritare në blu,
kanatet e hapura si një grua e bukur
që nga deti vjen,
ti je dritarja me sy blu dhe vetulla purpuri,
një dritare e çlirët, e hapur gjithnjë
për të parë njerëzit dhe botën,
nëse zgjatem shumë,
poshtë do gjej veç humnerën
ti je më shumë se një dritare…
26.09.2016
E rigjeta gruan!
Ti më erdhe si furi e dashur,
më zgjove papritur,
kur unë flija ende dhe sytë i kisha nëpër qiej,
më more mbi duar dhe më ngrite lart
si të isha një foshnje pa mbroje, apo engjëll,
ti, e ëmbla grua…!
Ti ishe një furi e dashur si kurrë ndonjëherë
dhe unë s’e përballoja dot detin tënd të trazuar,
as erërat e tua të fuqishme që përpinin çdo gjemi,
duhej të isha një Promete ta shuaja vrullin tënd,
llavën e shpërthimit që ndizte yjet e qiejt zjarrin
dhe flakët që digjnin gjithçka të brishtë që u dilte përpara.
Ti përvëlove gjithçka timen
buzët dhe gjoksin që përpëlitej
por jo shpirtin…
E rigjeta gruan dyzet vjet më vonë!
Ti po ikën…
Të thashë, mos m’i afro gishtërinjtë
do të digjen,
mos m’i afro buzët
do të bëhen plagë,
vetëm shikomë dhe puthmë me sy,
me sytë e tu të habitur,
pasi ti po ikën dhe s’do të kthehesh më,
shko, nxito, se mjegulla po vjen të të rrëmbejë
dhe fshehë nga unë,
edhe pse tani të kam në sy
se puthja e syrit është ajo që ngjizet
dhe që nuk shuhet
ajo që lë një plagë të ëmbël
shko, shpirti im i vrarë…
Aeroport, Malpensa.