Që rrokjen e dytë të vargut
parë ndërroj fantazi.
mysafir i botës time
është shtruar këmbëkryq
e si lë shteg alarmit të ndjesisë.
E re s’di në isha kaq e rëndë,
desha mysafir të rinj
s’ndiqja as arixhinjtë
kur shihnin në qimen e fallit
shtatin e përflakur të mëkatit.
