Dy gjethe…
Dy gjethe të verdha (njësoj shumë a pak)
ditën po e ngrysin mërzitshëm,
në park.
Era shtyn të parën dhe e hedh në truall;
ndërkohë që tjetra, bën si e trishtuar:
“Më dhimbsesh, moj motër, e shtrirë në dhe.
Por kjo është bota: Ca lart, ca…atje.
S’dua të të mburrem, por meqë ra fjala,
unë kam qenë, kam qenë…
unë, si me ta thënë…”
Pa mbaruar fjalën gjethja e lëvduar,
era fryn më fort
dhe e zbret në truall…
Gomari dhe Kaprolli
Teksa me dru po e ngarkonin,
Gomari i fliste një Kaprolli:
“Se si më dukesh ti, more vëlla,
të më falësh… pak si budalla.
Shkon e vjen as punë as zanat;
për kurrgjë s’do ishe ti në fshat.
Më në fund, o mik, me sa shikoj,
Ti nuk paske fare as patkonj…”
Në këto e sipër, qe ngarkuar;
tek lëkundej, sa nuk ra në përrua
dhe i hëngri vithesh ca shkopinj…
Tha Kaprolli i urtë: “Miku im,
tash për tash kam vetëm një këshillë:
çoje këtë barrë shëndoshë e mirë,
pa njëherë tjetër e gjejmë fjalën,
se kush është e kush nuk është budallë…”
