Unë
jam prej kohësh pelegrin,
udhëtar në vendin e shpresës së thyer,
jam ndarë pa dashur nga karvani im,
mes shtigjeve nga vapa e shirat gërryer.
Kërkoj karvanin tim në rërë e shpat,
karvanin që e ka ndërruar drejtimin me kohë
ndaj në udhë jam krejt i humbur, jam
fillikat
me shami të grisur, lidhur në kokë.
Për ujë buza ime u dogj u bë zhur
dhe sytë me shpojnë nga shterja e lotit,
më duhet të arrij karvanin e tretur qëkur,
çapitur mes vapës, mes shiut e të ftohtit.
Unë jam prej kohësh pelegrin,
shtegtar i karvanit të humbur
dhe bart në kurriz një premtim,
të dhënë gjyshërve të mundur.
